Ostatnio przeczytana książka. strona 15 z 39

Tamten temat przepadł w sumie, a niewielu ma ustawione 'najnowsze na górze', więc proponuję odświeżyc jako, że dział i tak jest praktycznie martwy.

Ja ostatnio przeczytałem "Co się przydarzyło tej małej dziewczynce"
http://lubimyczytac.pl/ksiazka/129435/co-sie-przydarzylo-tej-malej-dziewczynce

i 'Recenzja" Deana Koontza http://lubimyczytac.pl/ksiazka/129134/recenzja

Obie książki bardzo dobre.Co prawda w tej pierwszej tematyka na pewno jest poważniejsza, ale Koontza szybciej się jakoś czyta:)

Liczę, że są tu jacyś czytelnicy i polecą coś ciekawego Zachęcam do dyskusji.

'Kafka nad morzem' - Haruki Murakami 7/10
Murakami - to nazwisko, na przestrzeni kilku lat słyszałem wielokrotnie. Naczytałem się opinii, że to właśnie Murakami powinien dostać Nobla za swoje, bez wątpienia wybitne powieści. Postanowiłem w końcu zrozumieć fenomen tego pisarza i zapoznać się z jego twórczością. Bałem się tego lawirowania między światem rzeczywistym i baśniowym, gdyż preferuję książki innego gatunku, ale na szczęście moje odczucia są naprawdę pozytywne. Wątek Nakaty, Hoshino i postaci, które spotykaja, jest jednym z najbardziej pomysłowych jakie miałem przyjemność czytać od bardzo dawna. Mogę tylko pozazdrościć wyobraźni. I choć postać Kafki Tamury nie była dla mnie przekonująca, to całość jako książka broni się bez wątpienia. Może nie jest to łatwe dzieło, ale na pewno nie nudzi, ciężko się od niego oderwać mimo swojej objętości. 'Kafka...' wprowadziła mnie w tak melancholijny stan, z którego nie mam ochoty się nawet otrząsać. Nie podobało mi się jedynie to, że autor nie wyjaśnił niektórych kwestii, ale nie będę spoilerować. Na koniec, z chęcią zacytowałbym jakąś wspaniałą myśl autora, ale jest ich tyle, że ciężko mi wybrać tą, która najbardziej przypadła mi do gustu, dlatego dodam jedynie, że jest to naprawdę fantastyczna powieść o odnajdywaniu siebie. Jestem pewien, że nie jest to ostatnia książka tego autora, którą przeczytam.

Opowieści z meekhańskiego pogranicza. Północ - Południe Autor: Robert M. Wegner

Topór i skała — oto skarby Północy. Wiedzą o tym nieustraszeni żołnierze Szóstej Kompanii, górskiego oddziału, strzegącego północnych granic Imperium Meekhańskiego. A jeśli istnieją starcia nie do wygrania? Jedyne, na co może wtedy liczyć Górska Straż, to honor górali.

Miecz i żar — tylko tyle pozostało zamaskowanemu wojownikowi z pustynnego Południa. Kiedyś, zgodnie ze zwyczajem, zasłaniał twarz, by nikt nie wykradł mu duszy. Dziś nie ma już duszy, którą mógłby chronić. Czy z bogami można walczyć za pomocą mieczy? Tak, jeśli jesteś Issarem i nie masz nic do stracenia.

"Opowieści z meekhańskiego pogranicza" to książka o wojnach bogów i wojnach ludzi. Poznaj plemiona, które trwają na pustyni od trzech tysięcy pięciuset lat, Aspektowaną Moc, mogącą okiełznać żywioły i ludzi, którym, gdy wszystko zawodzi, zostaje jeszcze miecz i topór w dłoni, a w sercu duma, honor i wytrwałość.

miesiąc temu "Duma i uprzedzenie" ciekawa książka ;)

Kim Harrison - Ever After

Rachel Caine - Morganville vampires: Ghost town

6/10, jedna z lepszych książek z tego cyklu

Pamiętacie ostatni konkurs???? ''Jaka jest wasza ulubiona książka ??? 10 Pierwszych osób otrzymywało wybrana książkę . I oto dziś ni z tąd ni z owąd listonosz dostarczył dziwna przesyłkę... Książka :) jestem w szoku 1 raz coś wygrałem :)

Opowieści z meekhańskiego pogranicza. Niebo ze stali Autor: Robert M. Wegner

Wozy wygnanych niegdyś koczowników stanęły u stóp gór, które oddzielają ich od upragnionej wolności. Losy Szóstej Kompanii Górskiej Straży, dziewczyn z wolnego czaardanu i małej dziewczynki z rodu Verdanno zaczynają się splatać… Zanim na niebie o barwie stali wzejdzie słońce, wyżyna spłynie krwią.

Niebo ze stali. Opowieści z meekhańskiego pogranicza to pełna rozmachu epicka powieść ze świata wielu narodów, języków, wierzeń i egzotycznych kultur. Losy bohaterów potrafią wycisnąć łzę z oka największych twardzieli, a pióro Roberta M. Wegnera sprawia, że czytelnik kocha i nienawidzi wraz z nimi. I wraz z nimi staje naprzeciw przeznaczenia.

Opowieści z meekhańskiego pogranicza. Wschód - Zachód Autor: Robert M. Wegner

Honor i wierność, wytrwałość i żelazna wola. W książkach Roberta Wegnera odżywają dawne wartości, a pomiędzy barwnymi pojedynkami, intrygami, bitwami wielkich armii i krwawymi starciami jest miejsce na emocje, które potrafią skruszyć serce największego twardziela. Opowiadania z Północy, Południa, Wschodu i Zachodu składają się na epicką opowieść o egzotycznych światach różnych nacji, języków, wierzeń i magii.

"Opowieści z meekhańskiego pogranicza" to — napisana z rzadko spotykanym w polskiej literaturze rozmachem — mocna proza, w której odnajdujemy nasze marzenia o szlachetności i odwadze.

I zaczęłam:

Główna bohaterka to straszny zascianek i hipokrytka z tego co do tej pory wyczytalam, mam nadzieję że dorosnie i to szybko, ogólnie książka niczym nie zaskakuje, typowy model - looser dostaje dar od czegostam i od razu zdobywa najprzystojniejszego gościa w szkole, od razu myśli ze jest naj i tylko jej zdanie jest zdaniem prawidłowym blah blah blah
Pierwsza książkę ocenilabym 5/10 a druga jak na razie 1/10.

Listy z Ziemi Autor: Mark Twain

Na utwór ten składa się jedenaście listów Szatana, który za skrytykowanie dzieła Stwórcy - świata - został zesłany na Ziemię, skąd pisuje do kolegów archaniołów, Michała i Gabriela. Piórem zdumionego ziemską moralnością Szatana kreśli Twain własny dowcipny, złośliwy komentarz do Biblii.

Ten śmiały, wręcz szyderczy tekst ukazał się po raz pierwszy pięćdziesiąt dwa lata po śmierci autora, gdyż córka pisarza nie godziła się na publikację.

jak dla mnie to właśnie późniejsze cześci są lepsze :)

No właśnie tak mam nadzieje ze po prostu nie wiedzieli jak zacząć cała serię i później się rozkreci, anyway mam już całą serię na Kindle, wiec przeczytam tak czy siak xD

No możliwe, że Ci się nie spodoba :) Fakt faktem, główna bohaterka ma troche w d.upie poprzewracane i ogólnie, jest jednak zbyt wyróżniana i popularna u facetów, ale... ogólnie podoba mi się ta seria, bardzo dobrze mi się ją czytało :) aaa, Afrodyta jest zajebista :D ja teraz czytam, a raczej męczę przeokropnie, dziesiątą część Wampirów z Morganville (Bite Club). No jest koszmarna, to ta część co temu Shanowi odyebało i się bije z wampirami. Ale żal...

jak na razie to Afrodyte lubie najbardziej xD no i te blizniaczki :P zobaczymy jak bedzie.
Tak poza tym no wlasnie, ta glowna bohaterka jest tragiczna, taki najgorszy typ czlowieka ktory osadza wszystkich wkolo za robienie czegos, samemu to robiac... uznala ta cala afrodyte za szmate bo probowala gostkowi (no wiadomo co) a sama jak tylko jej facet wyjechal juz na drugi czy trzeci dzien sie krecila kolo poety, plakala ze cale te ''dark daughters'' jest przepelnione ludzmi ktorzy robia wszystko co afrodyta chce i to jej klika a tu bah, ledwo co doszla do wladzy i juz wszyscy jej znajomi sa w radzie, mimo ze wczesniej nic wspolnego z klubem nie mieli, zero logiki. i to wieczne uzalanie sie nad tym, jak to ona przeciez nikim nie jest, niczego nie chce, nie jest piekna blah blah blah. Jest bardziej denerwujaca od eleny z pamietnikow wampirow, a przynajmniej jak do tej pory. centralnie wole podejscie ''uu, jestem super i wszyscy musza robic jak ja chce'' niz takie falszywe uzalanie sie nad soba
A ta jej kolezanka Stevie Ray (hie, hie hie, na poczatku myslalam ze to gostek) jest po prostu przyglupia a ten caly Damien... no coz, rozbawil mnie tekst w pierwszej ksiazce o tym, ze nie ma chlopaka bo pozostali geje w szkole sa zbyt kobiecy czy cos w ten desen. lol.

ale faktycznie latwo sie czyta, zaczelam przedwczoraj wieczorem pierwsza ksiazke, wczoraj skonczylam i zaczelam druga i juz jestem na 1/3.
A tak poza tym to polecam serie ksiazek Kim Harris (te co wczesniej wrzucalam), ich glowna bohaterka jest naj, bo wie kim jest i nie uzala sie nad soba, ale jednoczesnie nie siedzi i nie wmawia wszystkim ze jest krolowa swiata i jaka to jest super :P


ano, to bylo bardzo przyglupie xD ale wiesz juz dlaczego go tak ciagnie do walczenia z nimi czy jeszcze do tego nie doszlas? :)

Poszukam :)



Czytaj dalej, potem troche więcej się dzieje :D



Hm, no póki co jestem zdania, że to po prostu urok tej wampirzycy? No i pije tę krew wampirzą

z tym ze to bardziej o czarownicach i demonach jest, chociaz w sumie wampiry i wszystko inne tez sie znajdzie :)
a z takich typowo ksiazek o wampirach to jeszcze spoko jest ''vampire academy'', chociaz bohaterka w pierwszej ksiazce mnie denerowowala, ale pozniej sie ogarnela i nie moglam sie doczekac na najnowsza ksiazke ale ta seria to chyba tylko 5 ksiazek. anyway, polecam.

czytam, czytam :D

no to w sumie to wiesz wszystko