Zainspirował mnie ostatni blog. Postanowila trochę poszperać... Oczywiście znalazlam "mądrze i pięknie" napisany txt:

"Szatan w muzyce?

Profesor Simone Morabito należy do najwybitniejszych włoskich psychiatrów. Został nominowany do Nagrody Nobla w dziedzinie medycyny... (bla bla bla bla)

Od przeszło 30 lat prof. Morabito zajmuje się badaniami naukowymi zarówno w dziedzinie psychiatrii, jak i chorób wewnętrznych. Przychodzą do niego młodzi ludzie z prośbą o pomoc i leczenie. Wielu z nich było niegdyś wspaniałymi uczniami, ale w pewnym momencie ich życia nastąpiło u nich duchowe i psychiczne załamanie. Stracili chęć do życia, pracy i nauki, ich wola została osłabiona, a inteligencja przytępiona; stali się znerwicowani, przygnębieni, zarażeni pesymizmem i brakiem wiary w siebie. Nie mają żadnej inicjatywy, są niezdecydowani, szybko się męcząi nie sązdolni do podjęcia codziennego trudu nauki czy pracy. Morabito odkrył, że kryzys w ich życiu rozpoczął się w chwili, gdy regularnie zaczęli uczęszczać na dyskoteki (matko, gościu ma nieźle ******* w glowie) i na okrągło słuchać ciężkiej muzyki rockowej, która zawiera treści satanistyczne. (...)"

Nie widzę sensu w przytaczaniu treści calej strony. Jeśli kogoś zaciekawi to wleźć na adonai.pl

Hipertrofia, to tytuł nowego albumu wydanego w 2008 roku.

Chciałbym poznać Wasze opinie na temat tego 2 płytowego dzieła.

Osobiście fanem Comy byłem, jestem i będę, lecz przyznam, że troche się zawiodłem na Hipertrofii. Niby jest ciekawa, niby ambitna, niby zagadkowa jak poprzednie płyty, lecz czegoś mi tu brakuje. Naprawdę jest to jakiś mały, ulotny element, którego niestety zabrakło na tej płycie. Kawałki tego albumu nie są już tak bardzo porywające jak stare dobre utwory typu "100 tysięcy jednakowych miast". Płyta niby trzyma poziom, ale te wstawki między utworami i tym podobne "smaczki", miast polepszyć i uprzyjemnić odbiór, niestety nudzą i doprowadzają mnie do szeroko pojętej irytacji.

Reasumując. Coma nagrała dobry album, ale niestety zabrakło orginalności i "tego czegoś" co przyciągało jak magnes, do starych płyt.

Pragnę poznać Wasze opinie na temat tego albumu.

"W nocy z soboty na niedzielę zmarł w Krakowie gitarzysta Acid Drinkers Aleksander "Olass" Mendyk.Miał 29 lat. Nieznane są przyczyny śmierci, bada je policja iprokuratura. Ciało Olassa znaleziono koło południa w pokoju hotelu, wktórym muzycy nocowali. Grupa była w trakcie trasy promującej ostatniąpłytę "Verses Of Steel" i w wieczór poprzedzający dramat, grała koncertw klubie Lochness.

Olass urodził się 1 lutego 1979 roku, do Acid Drinkers dołączył w2004 roku. "Verses Of Steel" była jego debiutancką płytą w barwach AcidDrinkers. Wcześniej grał z zespołem None i współpracował ze Sweet Noise."

The Clash ? brytyjska grupa punkrockowa, która została założona jako kwartet w 1976 na gruzach formacji: London SS i The 101'ers. Działalność tego pionierskiego zespołu brytyjskiego punk rocka trwała 10 lat. Twórczość zespołu jest powszechnie uważana za przełomową w kształtowaniu się tego stylu muzyki rockowej.

W burzliwym okresie końca lat siedemdziesiątych XX wieku, grupa The Clash konkurowała o pierwszeństwo wśród zespołów grających punk rocka z Sex Pistols. Podczas gdy Sex Pistols uosabiali sobą czysty nihilizm i muzyczny anarchizm, The Clash tak w warstwie muzycznej, jak i podtekście ideologicznym pragnęło przynieść bardziej poważne przesłanie. Muzycy w swym zamyśle pragnęli swą muzyką walczyć o "sprawiedliwość społeczną" i wiele tekstów ich piosenek mówiło o aktualnych problemach bezrobocia, ubóstwa i społecznych konfliktach. W warstwie muzycznej muzycy reprezentowali nieco lepszy warsztat niż ich rywale, a ich produkcje miały bardziej profesjonalny charakter

Powstanie grupy było wynikiem spotkania Micka Jonesa i Joe Strummera w kolejce do rejestracji w urzędzie dla bezrobotnych (ang. dole queue). Obaj byli pod wrażeniem muzyki amerykańskiej grupy Ramones i także pragnęli grać rock and rolla. Do grupy dołączyli początkujący malarz grający na gitarze basowej, Paul Simonon, który wniósł do grupy dbałość o artystyczny wydźwięk muzyki oraz Terry Chimes grający na perkusji. W ten sposób powstała wyjątkowa mieszanka osobowości, której wynikiem była niezwykła grupa, grająca niezwykłą muzykę.

Członkowie zespołu inspiracje muzyczne, a także tekstowe czerpali z bardzo różnych źródeł. Stąd właśnie brała się oryginalność ich kompozycji. Z jednej strony niebanalny wpływ wywarły na nich pionierskie zespoły punkowe, z drugiej jednak także reggae, które słychać szczególnie na najbardziej znanych albumach The Clash: "London Calling" i "Combat Rock" (dub i reggae najsilniejsze piętno odcisnęły na płycie "Sandinista"). Joe Strummer zwrócił potem uwagę także na funk.

Jeśli chodzi o teksty, oprócz aktualnych problemów społecznych (zespół grał m.in. specjalnie dla górników z kopalni likwidowanych masowo przez rząd Margaret Thatcher), Strummer, Jones i Simonon śpiewali niemal o wszystkim: o uczuciach (Train in Vain), świecie biznesu (Koka Kola), pijaczkach i cwaniaczkach (Jimmy Jazz, Wrong'em Boyo), wojnie domowej w Hiszpanii (Spanish Bombs), sytuacji w ubogich krajach Trzeciego Świata (Ghetto Defendant), wojnie i żołnierzach (Inoculated City, Straight to Hell), konfliktach na styku subkultur (Last Gang in Town) i ras (White Man In Hammersmith Palais). Przyjmowali postawę lewicową, ale w centrum stawiali problemy ludzi, nie politykę. To zdaje się wskazywać na George'a Orwella jako pisarza i publicystę, z którego twórczości czerpali. Mimo często bardzo smutnych tematów, teksty Strummera były pełne poczucia humoru, ironii i idealizmu.

Główni członkowie

• Joe Strummer - wokal, gitara rytmiczna (1976-1986)
• 
  
• Mick Jones - gitara elektryczna, wokal (1976-1983)
• 
  
• Paul Simonon - gitara basowa, wokal (1976-1986)
• 
  
• Topper Headon - perkusja (1977-1982)
• 
  

Dyskografia

• The Clash (UK Version) (1977)
• Give 'Em Enough Rope (1978)
• The Clash (US Version) (1979)
• London Calling (1979)
• Sandinista! (1980)
• Combat Rock (1982)
• Cut the Crap (1985)
• Super Black Market Clash (1994)
• From Here to Eternity: Live (1999)

Guns Of Brixton

London Calling

Rock The Casbah

Should I stay or should I go

I Fought The Law

Complete Control

Fuel to grupa pochodząca z Pensylwanii w pólnocnej części USA. Zadebiutowali w 1998 roku płytą Sunburn, która tylko w samych Stanach Zjednoczonych sprzedała się w liczbie ponad miliona egzemplarzy. Muzyka Fuel to mieszanka klasycznego rocka, grunge i heavy metalu. Brett Scallions - lider zespołu - potrafi wydobyć z gardła silny głos, któremu nadaje wiele dramatyzmu.

Posłuchaj:
Wasted Time
Hemorrhage
Shimmer
Bad Day
Falls On Me

Pozdrawiam,
LoserOna