Moja Kultura

Witam Was w ten słoneczny dzień
chociaż jak mawiał Kłapouchy - "Dziś świeci słońce pewnie jutro będzie padać" (czy jakoś tak )

ale do rzeczy

p.s.
mam nadzieję że temat jest kompletny i po dodaniu go nie okażę się że zapomniałem o czymś (choć pewnie tak się stanie) ale liczę na was i zawsze dany wątek można poruszyć

za jakiekolwiek błędy rzeczowe przepraszam

czerwona Kartka


uogólniasz ;)
znam wiele osób które z racji miejsca gdzie mieszkają lub jakie prowadza życie słuchaj zupełnie odmiennej muzyki ;)


to raptem dwa dni


a im bardziej Kościół zaprzecza tym bardziej jest to ciekawe


no oki , ale chodzi mi bardziej o to że nie czas poświęcony komputerowi (internetowi) lecz to czy Ty , Twoja osobowość internetowa jest inna niż w rzeczywistości
- w internecie możesz być każdym

niechsąsy no! :P.


Nie uogólniam.
Widzę po swoim otoczeniu (a obracam się w kilku "kręgach kulturowych"). Jeśli mieszkasz w tym blokowisku i nie masz możliwości usłyszenia (a tym bardziej wsłuchania się) w muzykę poważną, to nie będziesz jej słuchać ;)


Nawet dwóch dni nie mam. nauka i nauka. A jeszcze postanowiłam że "potop" cały przeczytam


Rozumiemy się ;-)

Do refleksji jakies mnie zmusiły, np. zielona mila czy forest gump. Ale mojego poglądu raczje nie zmieniły.



pff



Oh no nie wiem może "Pilot i ja" albo "Oto kasia" ;d



Prędzej analizuję



Ja też, ale to było tak jak miałam z 10 lat ;d Shazza, te sprawy.



Nie mam pojęcia. Po moim stylu ubierania się nie można tego jakoś wywnioskować, ale pewnie strzelaliby między muzyką poważną, a popem



Raczej jestem, zwracam uwagę na błędy językowe, gdy ktoś jakieś popełni, nie lubię zbędnego przeklinania.

ta już ;p


ołki


więc pewnie to ten sam okres nam się trafił gdy był szał na Disco Polo ;p


Mandaryna

No ale trochę jesteś starszy oe mnie, więc ja byłam bardziej na topie ;d

I do czegoś mi się to przyda? Jak zechcę kłamać w rzeczywistości to będe to robić... Nie czuję tej silnej potrzeby udawania kogoś innego lub podawać się za super modelkę

no może Tobie do niczego
ale jest sporo osób które bardziej żyją -second life niż rzeczywistością

Głupoty gadał .


Bo ja wiem .
No, może czegoś tam poszukiwałem i nadal poszukuję...
No ok, czasem próbuję się odnaleźć we współczesnym świecie...


Jeśli jakikolwiek film wywarł jakieś zmiany w moim charakterze, w sposobie patrzenia na świat, to nie byłem tego świadom.
Co do mojego gustu. Zawsze lubiłem komedie. W szczególności parodie - im głupsze tym bardziej mnie bawią.
Niechętnie oglądam filmy sensacyjne, filmy akcji - nie, to nie dla mnie.
I chyba nic się nie zmieniło (?). Przynajmniej, nie w takim stopniu, bądź nie tak 'drastycznie' abym to zauważył.


Pierwsza książka? Chyba Brzydkie Kaczątko. Tato czytał mi to przed snem.
Zaczynałem od lektur szkolnych (może wstyd się przyznać, ale nie wszystkie przeczytałem). Na wakacjach czytałem książki polecane przez znajomych.
Na 18ste urodziny dostałem Weronika postanawia umrzeć (P. Coelho). Tak mi się spodobała, że przeczytałem jeszcze parę innych jego książek.
Teraz czytam głównie literaturę angielską i amerykańską (z przymusu, ale także bo chcę).
Chyba, jak dotąd, sam żadnej książki nie kupiłem. Rodzice kupili jakieś atlasy dla dzieci, encyklopedie, itp. Czytałem, ale nie wszystko (głównie, jak coś było potrzebne). Wypożyczam z bibliotek, czytam e-booki i słucham audiobooków.
Gust literacki? Lubię książki przygodowe (najlepiej, z elementami fantastyki, ale niekoniecznie). Z własnej woli nie przeczytam harlekina, sensacji, czy powieści detektywistycznej (chociaż wiadomo, wszystko zależy...).


Słucham wszystkiego. Dosłownie. Ale muszę podkreślić - nie każdego.
Nie utożsamiam się z żadnym stylem muzycznym, z żadną subkulturą związaną z danym gatunkiem.
Mój wygląd? Raczej nie wiele mówi o tym, czego słucham.


W muzeum czy w teatrze byłem ostatnim razem w liceum (2-3 lata temu).
Nie wiem, nie mam chyba za bardzo możliwości, aby się tam wybrać.
Chętnie poszedłbym do opery, posłuchać, zobaczyć, przeżyć (nigdy nie byłem). Lub do filharmonii.


Ja i sport - dwie rzeczy wykluczające się wzajemnie :>.
Jeśli już w coś gram (nie wiem, kart, szachy :>), to gram uczciwie.


Tak, staram się być 'grzecznym chłopcem'.
Z reguły nie przeklinam, zwracam się z szacunkiem do innych. I oczekuję tego samego.
(Zwracanie się do adresata bezpośrednio z małej litery jest dla mnie brakiem szacunku...)
Gdy osoba ode mnie starsza zwraca się do mnie 'per pan' (co ostatnio się zdarzyło, gdy byłem u fryzjerki, prawie mojej sąsiadki) wprawia mnie w lekkie zakłopotanie. Od razu pytam się "jaki pan?"
Młodsi raczej się tak do mnie nie zwracają (przez pewien czas musieli, gdy miałem praktyki w szkole :> - wtedy czułem się taki 'dorosły', że aż stary...).



Trudno mi się zakwalifikować do jakiejkolwiek subkultury...
Jak na początku próbowałem napomknąć, samo odnajdywanie się w tym świecie czasami stwarza mi trudności... Wtedy mam wrażenie, że po prostu tutaj nie pasuję.
Nie wiem. Jestem prostym chopem ze wsi, który tak na prawdę nigdy nie lubił typowych prac rolniczych. Z drugiej strony, nie chcę mieszkać w mieście - zbyt tłoczno, głośno, brudno...
Jedyny w swoim rodzaju, niezdolny do sklasyfikowania .
Ale człowiekiem cybernetycznym nie jestem.


Szczęściara... ;-)

No niezauważyłam, no! Nie chciałam mu złamać nogi w 5miejscach, wybić barku i rozciąć łuku brwiowego. Nie wiem za co ta czerwona kartka

Filmów które zmieniły moje życie, nie było.
Inspirujących było o wiele, wiele więcej.



Takich filmów było dużo. Nie jestem w stanie wymienić wszystkich i podać argument 'dlaczego'.. Niektóre są bardzo osobiste.
W tym momencie przyszło mi do głowy kilka filmów m.in.
'Big Lebowski' - jak dla mnie medycyna niekonwencjonalna. Pokazał, że dystans do wielu spraw się przydaje. ;)

'Amelia' - wyszłam z kina i chciałam naprawiać świat.

'Big Fish' - powrót do czasów świetności.. kolorowo, klimatycznie i przede wszystkim baśniowo. Zawsze na nim płacze.

'American Beauty' - gdy pierwszy raz oglądałam, nie wzbudził we mnie jakiegoś zachwytu, chyba dlatego, ze jeszcze nie byłam gotowa na tego typu filmy, emocjonalnie. Rozmyślałam potem nas słowami Rickiego który pokazywał film Angeli jak nakręcił o foliowej torbie tańczącej na wietrze - ile on widział piękna w tym.

'Magnolia' - film który otworzył moje wszystkie zatrzaśnięte okna.


Cały czas się zmienia. Odkrywam coś nowego. ;)
Obecnie oglądam dużo filmów surrealistycznych.



Z moją pamięcią nie jest zbyt dobrze. ;d
Jednak zapewne była to jakaś lektura.
Najlepiej pamiętam książkę 'Jak Wojtek został strażakiem'. Pokazała mi, że warto walczyć o marzenie pomimo, że inni starają się nam wpoić, że ich realizacja jest niemożliwa.


Przez 19 lat zapewne tak. :D
Mając dziesięć lat nie łapałam się za książki Marqueza, a raczej książki Musierowiczowej. ;)
Siadałam i czytałam jednym tchem 'Stowarzyszenie wędrujących dżinsów' 'Adriana Mola'.
Obecnie czytając książki muszę je kąsać, smakować, rozkoszować się każdym zdaniem.
Sięgam po te pisane pięknym słowem.. Marquez, Irving, Kundera, Sandor Marai, Murphy, Cortazar.. Nigdy za to nie sięgnę po Harrego.

Oskar i Pani Róża.



Książki i puzzle. To co kupowali mi zawsze. ;d
Teraz dają tylko fundusze, a ja sama wybieram co chce sobie kupić. Chodzę wtedy do antykwariatów. Lubie zapach starego papieru, szorstką teksturę kartek, zżółknięte strony. Moim zdaniem takie książki mają dusze. Fajnie jest wziąć do książki starą książkę i zastanawiać się ile wcześniej osób ją czytało, jakie wrażenie wywarła. ;)



Encyklopedie pedagogiczną.


Kilka razy się zdarzyło.
Mało osób w moim otoczeniu przechodzi fascynację czytania książek. ;d


Majątek wydałam na książki.
Ostatnio:
Osho - Bliskość
Kapuściński - Ten inny
Anthony de Mello - Wezwanie do miłości


Nie tak często jak do kina, ale chodzę. ;)
Uwielbiam teatr. Jest to dla mnie miejsce specyficzne. Scena, nastrój, zapachy. Raj dla duszy. Terapia.
Poszerza horyzonty, uwrażliwia, otwiera na ludzi i na świat, rozbudza zdolność empatii,leczy rany psychiki. Podoba mi się świadomość, że jest to inna, alternatywna rzeczywistość, że to co na scenie może zdarzyć się w życiu.
Bezpośredni kontakt aktora z widzem to jest coś wspaniałego, ma się świadomość, że aktorzy grają dla Ciebie, że chcą Ci opowiedzieć historię. :)


'Blackbird' - Teatr Dramatyczny
Temat ciężki i zostawił ten swój ciężar na mnie, gdy wyszłam z teatru, to świadczy o jego sugestywności i skuteczności. Zmusza do myślenia. :)
W wakacje byłam też w Operze w Bydgoszczy (Opera Nova) na koncercie STOMP.


Używam. ;)
Chyba każdego uczyli rodzice.


Zależy co u Ciebie kryje się pod tym słowem.

Wydaje mi się, że na szacunek zasługuje każdy człowiek.. ale nie każdy czyn.



Każdy w jakimś stopniu należy do tej kultury.
Sądzę, ze wynika to z naszych przyzwyczajeń i wychowania.
Być może ludzie są zbyt leniwi by sięgnąć dalej. Biorą to co im się oferuje, a oferuje się to co jest opłacalne.
Wybieramy prostotę, łatwy do łyknięcia produkt, łatwy przekaz, łatwe piękno. Więcej ludzi ogląda telenowele niż artystyczne kino europejskie. Podobnie większość słucha muzyki ogólnodostępnej, popularnej do tego stopnia, że można ją usłyszeć na każdej stacji radiowej.
Ludzie jednak wolą jarmarczność i prostotę. ;)



Pewnieee. Ludzie chełpiący się tworzeniem kultury wysokiej są czasami śmieszniejsi niż Ci przeciętni zjadacze papki intelektualnej.
Od awangardy do kicu jest bardzo blisko.


Chyba w pewnym stopniu mnie to tyczy. ;D
E-booki, zakupy internetowe.


Zmęczyłeś mnie.

a ja bardziej rozumiałem przesłanie disco polo


Kłapouchy


a ja chyba właśnie wyrastam z parodii


u nie to pięta Achillesowa


Ja miałem bzika na punkcie Pana Samochodzika


sport to zdrowie


dobrze grasz ;>


to do mnie swego czasu mówili - Pan Terminator , Świetlicowy Pan
ale proszę pana nie za bardzo lubiłem


witaj w klubie
a ten tego tak się spytam , macie gospodarkę ?


zdarza się :)


to tak samo z fotografią
gdy zaczynasz robić zdjęcia np. do FB to z czasem zauważa się że we wszystkim co Cię otacza dostrzegasz coś wyjatkowego


:foch:


mi ostatnio trafiło się że pewna babcia robiła remont i chciała wywalić dwa kartony swoich książek
więc je zabrałem do siebie
głównie polska literatura
i kiedyś chodzięłm po targowiskach , był taki dziadek co sprzedawał stare ksiązki


duzo masz ksiązek ?


ehh ja mam do teatru ze 130 km


uczyć sie jedno , używać drugie ;p


np.
nie z Tobą nie będę się przyjaźnić bo masz patologiczną rodzinę i traktuj mnie jak ktoś lepszy od Ciebie


ja tam słucham Radia Euro (dawne BIS)

Nikt inny :>.
Tylko Puchatkowy zawsze prawdę Ci powie :>.


Ja z kolei, nigdy nie czytałem.


Oczywiście. Połamane kości, kontuzje, problemy z kręgosłupem - wszystko to wychodzi nam przecież na zdrowie .
Sport jako zabawa - tak. Jako rywalizacja - nie; szczególnie, gdy główną rolę gra piłka. Zbyt brutalnie jak dla mnie :>.


Na drugim poziomie z komputerem wygrywam .
Nie, z pewnością nie można tego nazwać dobrą grą ;). Gram tak po prostu, dla samego grania. Nie dla bycia najlepszym.


Aż taki zUy byłeś? :>


Jako tako to nie. Mamy mniej niż hektar ziemi i z tego nie żyjemy (ogródek na potrzeby własne, trawnik, sad). Ale dziadkowie i wujostwo (sąsiedzi) mają, więc dzieciństwo spędziłem na polu (przy żniwach, wykopkach, pieleniu, pilnowaniu drobiu, koszeniu trawy na siano, traktorze i innych rzeczach związanych z typowym życiem na wsi). Miłe wspomnienia, ale nic dla mnie ;).


Czy coś w tym złego? :>

Puchatek wie tyle co zje
chociaż o miłości ładnie powiedział


polecam


no jak ktoś tak uprawia sport że się łamie to już nie moja wina ;p


aha
ja już z rok nie grałem ale kiedyś byłem na fali


siałem grozę na stołówce


no to trochę zaprawiony jesteś :D
Ja nie mam wcale ziemi , żniwa czasami sie załapię ale tak to nie..gospodarka to zdecydowanie nie moje klimaty
pytam się o to bo często jest tak że jak się ma gospodarkę to praktycznie jest sie uzaleznionym od tego i na własne hobby zainteresowania jest mało czasu
tym bardziej że Ojciec - Rolnik będzie chciał miec Syna - Rolnika

Słyszałam o przypadku pewnego małżeństwa, w którym małżonek dopuścił się zdrady przez internet (w jakiejś tam grze) i rozwiedli się

Wyjątkowooo wspaniałe to jest cappuccino w Voernersie na Marienplatz.

Hym, to jest piękno. Piękno syci tylko oczy, słodycz usposobienia oczarowuje duszę(?)


Wybacz, ale dla mnie to strata czasu.
Nie będę się wypowiadać o książce bo nie czytałam, ale film to katastrofa. :d



Żeby moi sąsiedzi tak się remontowali. ;d
Mi tam nikt nie chce oddać książek.
Dobrze, że są antykwariaty.


Ja mam w swoim mieście, ale byłam tam raz. ;d
Wolę do Warszawy czyli też około 130 km.


Mama mówi, że za dużo.
Ponad 100.


Używam, używam. ;d
Chociaż czasem ciężko przychodzi mi przepraszanie.


Etam. Wydaje mi się, że definicja szacunku się spłaszczyła wraz z zanikiem autorytetów. W dobie utraty świadomości nad własnym życiem szacunkiem obdarza się wirtualne gwiazdy z mtv. Byle tylko mieć jakiś autorytet pasujący do środowiska w jakim się obracam. Aby mieć poczucie przynależności, móc o czymś pogadać.


Nawet nie słyszałam o takim.. Pewnie dlatego, że u mnie tylko Trójka. :)


Nie mnie oceniać ich wybory. :)
W naszych czasach bardzo wiele jednostek cechuje się daleko idącym fatalizmem i defetyzmem, nie dbając o rozwój duchowy i intelektualny, sięgając jedynie po kulturę niską i bezwartościową.
Trzeba jednak umieć spojrzeć na sztukę. Czasami chodzi o pustą rozrywkę (telenowele etc. bo i to też czasami jest potrzebne), a czasami lepiej się jednak zastanowić nad czymś, pobawić konwencją, spróbować czegoś ciekawego, nowego. Ale czego wymagać? Marazm.