Chciałabym mieć kotka strona 2 z 4

Eh.. Najpierw nie mogłam mieć kotka w akademiku, teraz na stancji...

- A Wy macie zwierzątko?
- Jak tam po świętach?
- Na jutro urlop czy już do pracy?

Kotka też trzeba tresować. Nauczyć go co wolno a czego nie. Dawać mu zabawki ale też się z nim bawić gdy ma ochotę choćby ciągnąć za sznurek ze sztuczną myszką.

Mimo to zawsze kot będzie ozdobą a nie przyjacielem takim jak pies.


Kombinuj dziewczyno. Wiele się nie pomyliłaś.

Brzmi ciekawie. :-) W sumie trochę, jak w Zoo. :-)


W sumie zrozumiałe. Może też jeszcze przechodzą żałobę i jeszcze nie pora na to.


Z psami mi zupełnie nie po drodze i chyba trudno mi zrozumieć tę więź. Że jest większa niż ta z kotem. Bo troche też postrzegam to jako czystą hierarchię.


Stawiam na Bielsko.

Dwa psy i kot.

Mam podobny problem nie wiem, gdzie chcę mieszkać. Na wsi czy w mieście, w mieszkaniu czy domu. A czas mnie tak trochę nagli. :(

Mam psa.

Nie pracuję przynajmniej do końca stycznia może dłużej.
Nie muszę pracować.

Żyją w zgodzie?


Faceci mają pod tym względem trochę lepiej.


No to zazdroszczę. :-D

Pod jakim względem lepiej?
Powinienem znaleźć sobie miejsce na ziemi a nawet nie wiem, gdzie ono przypada. Myślałem nawet o wybudowaniu domu z bala. :(

Nie jestem tytanem pracy. Na 12 miesięcy pracuję z 8. Mi to wystarcza.

Pod takim, że facet, jakiekolwiek ma plany życiowe, zawsze może je zrealizować (może do pewnej granicy). Natomiast kobieta, jeśli np. chciałaby rodziny to ma na to bardzo ograniczony czas i wcześniej musi się za to zabrać, jeśli ma być wszystko w porządku. Choć myślę, że dotyczy to tylko kwestii ewentualnych dzieci.


Jeśli jesteś w stanie się spokojnie utrzymać przez rok za te 8 msc pracy to git. :-)

Wydaje mi się, że jednak zakładanie rodziny powinno się odbywać stosunkowo wcześnie. Potem nie ma się tyle sił i chęci na wychowywanie i rośnie zapotrzebowanie na spokój. Poza tym kobiety, które mają 24 - 25 lat i do 30 roku życia raczej powinny już swoje dziecko urodzić, w tym czasie najczęściej rodzi się ono zdrowe. Później bywa z tym już trochę gorzej.

Byłem w stanie sobie nawet na swój kąt odłożyć. Po paru latach pracy. Tylko nie wiem na co się zdecydować.
Może jutro pójdę oglądnąć domy w centrum miasta. A i tak chyba najlepiej by było stworzyć coś od nowa, od podstaw.

W kwestii kobiet o tym właśnie mówiłam. Co do sił to faktycznie, słuszne spostrzeżenie. Dotyczy też facetów, jeśli aktywnie uczestniczą w wychowywaniu dzieciaka, a na szczęście w obecnych czasach jest to coraz częstsze, że nie tylko matka musi wstawać po nocach. A wtedy obojgu przyda się dość sił na niedosypianie. :-)


W takim przypadku nie ma co się śpieszyć z wyborem. Choć jeśli byś chciał stawiać coś swojego, to może faktycznie nie warto zwlekać bo i to trochę potrwa.

Tak czy inaczej lepiej jest być dla swojego pełnoletniego dziecka matką niż babcią.
Człowiek bardzo szybko przechodzi z wieku dojrzewania w średni a za tym idą też spadki atrybutów fizycznych. Zwykły człowiek bardzo szybko schodzi ze swoich normalnych możliwości i popada w średnie.

Byłbym idealną opiekunką do dziecka w takim razie.

Jak wyzeruję swoje oszczędności, to przynajmniej będę miał jakąkolwiek motywację do zarabiania. Tak to w sumie nic nie muszę robić, no bo i po co. Nawet jakbym miał na swej inwestycji tracić. Kiedyś inwestowałem w siebie i bez żalu potrafiłem tracić sporo.

Koteł :)

To też prawda. Chociaż czasami niektórzy mimo wieku i tak wyglądają młodo. :-)


No niestety. Sama już bym miała poważny problem zarwać całą nockę tak przy kompie, podczas gdy kiedyś zdarzały się i dwie. :-D


Widzisz, może pomyślisz o dodatkowej karierze, póki brak swojego?


To może faktycznie warto zainwestować w coś trwałego a potem korzystać już beztrosko, niż teraz roztrwonić i potem nie mieć nic. :-D

Oja. Ale bym tuliła. :-)

W Niemczech dawali mi 5 lat mniej niż mam. W sumie to sam czasem zapominam, że wraz z Ziemią mamy już te miliony lat. :(

Ja jak pracuję, to jeszcze moje godziny spania i wstawania są w miarę i jak na moje standardy normalne. Jednakże jak się tylko zacznę obijać to mi się znów tryb bezsennych nocy włącza.

Nigdy nie opiekowałem się dziećmi cudzymi, trudno chyba byłoby o cierpliwość. Co innego jak to były dzieci z bliskiej rodziny.
Skąd ta pewność, że nie mam swojego? :O

Wydawałem i trwoniłem, jednak nie uważam tego za głupotę czy beztroskę. Przez to wydawanie pierwszy raz doświadczyłem wielu rzeczy wcześniej nieznanych. Nie mam czego w sumie z tamtych lat żałować. Poza tym bym to tak samo powtórzył.

Chyba Ty.


Ale rozumiem, że odsypiasz wtedy w dzień? Bo ja jam mam dłużej wolne to też siedzę dłużej i pewnie bym sobie przestawiła szybko tryb na siedzenie nocami, ale wraz z odsypianiem w dzień.


Może udałoby się trafić na spokojne? Mój jeden bratanek był mega ułożonym dzieciakiem. Gorzej z młodszymi. :-D

No w sumie nie mam pewności. Nie brzmisz jednak, jakbyś miał. :-D


Kwestia podejścia. Myślę, że jeśli podoświadczałeś dzięki temu ciekawych rzeczy to pewnie że nie ma co żałować. Niemniej jak planujesz jakieś ustatkowanie, to wtedy warto pomyśleć już o inwestycjach. :-)