Strach strona 2 z 3

Temat chyba jak najbardziej aktualny, który często towarzyszy nam w codziennym życiu....Strach
To nasz wymysł potęgujący bezradność? Strach napędza was do działania, czy blokuje wasze zdolności do podejmowania trafnych decyzji? Jaką formę przybiera? Jak zabijacie swój strach? Przyjmuję do wiadomości że trudno mówić o własnych "demonach".

Zależy od sytuacji, jednak do głowy przychodzi mi tylko mój OGROMNY strach przed takimi chodzącymi wszędzie z mnóstwem odnóży... No nienawidzę. Zawsze mnie to mocno paraliżuje, kiedy jest możliwie mały, mimo walącego serca leci kapeć. Jednak kiedy jest duży, stoję bez ruchu, zaczynam się trząść, łzy same mi lecą i jedyne co mogę wtedy zrobić, to wołam narzeczonego, który zawsze ratuje mnie z opresji. Później przytula i mija mnóstwo czasu, zanim się uspokoję. Najgorzej jak zdąży taki uciec, to później co chwilę patrzę po ścianach, po podłodze, bo jestem przekonana, że zaraz do mnie przyjdzie.

A kiedy zaczęłam czytać co musiałabym zrobić, bądź jakiej terapii się poddać, żeby coś z tym zrobić - zrezygnowałam w połowie.

Super ze masz kogoś kto poprowadzi, pomoże w trudnej sytuacji

Całe szczęście. Uroki mieszkania na wsi...

A starałaś się użyć gazety, takiej zwiniętej? Strach strachem, warto spróbować. Zawsze bałam się takich ogromnych pasikoników (Pasikonik zielony) długość ciała prawie 4 cm ale zawsze wyglądał na większego, jeden, drugi dostał gazetą i jakoś było mi lżej.

Kiedy jest mniejszy, nie mam problemu. Jednak tu takie rzadkie się zdarzają. Z dużym mam problem. Widzę w głowie jak już skacze na mnie zanim zdążę go klepnąć, nie jestem w stanie się w ogóle zresztą ruszyć :D

One zawsze wyglądają na większe. Zawsze.

Nie zastanawiałaś się, że ten robal też się Ciebie boi?
Może to rodzic tego małego, co żeś go zabiła? Dlaczego w ludziach tyle agresji do robaków?

Dlaczego w dzikich zwierzętach tyle agresji do ludzi? Niedźwiedzie, jadowite węże i inne stworzonka atakują wg nas bez powodu ( nie przepraszam....stajemy na ich drodze, wchodzimy na ich teren,zagrażamy ich potomstwu lub inny idiotyczny powód do ataku) To chyba działa w obie strony. Odwieczna walka, a człowiek jest w większości przypadków nadrzędnym myśliwym. Każdy ma prawo do obrony

Ale przecież ten robak jej nie atakował. Stał sobie i czekał być może na kolegę.

Ale wszedł tam gdzie nie powinien

A czy mu o tym ktoś powiedział?

Nie tylko bezradność. Strach najczęściej ma skutki destruktywne. Obawa zazwyczaj jest negatywna w skutkach. Czasem lepiej się nie bać i spróbować niż czegoś nie zrobić i żałować.

A ludzi ktoś o tym powiadamia ze wchodzą na teren dzikich zwierząt?

Moim zdaniem stanowi on istotny mechanizm poznawczo-obronny w człowieku.. To właśnie brak strachu byłby opłakany w skutkach i destruktywny.

Szkoda że ludzie których strach paraliżuje w 200% nie wypowiedzą się....fakt ciężko mówić o własnych słabościach w miejscu publicznym. Chyba źle ugryzłam temat. Powinnam sama powiedzieć czego się boję i czym dla mnie jest strach. Strach nie jest powodem do wstydu

Tylko głupcy się nie boją. Bez strachu nie ma odwagi i tyle w temacie.