Rock/Metal
Freddie Mercury!!!
Only The Good Die Young [*] 5.9.1946 - 24.11.1991 [*]
Trapt... ;]
? Trapt ?
Biografia:
Jak to zwykle bywa w przypadku dużej ilości zespołów, pomysł na kapelerodzi się podczas nudnych zajęć w szkole. Tak się stało rónież wprzypadku Trapt, gdy dwóch gości z Los Gatos w Californi w połowie latdziewięćdziesiątych założyło zespół. Założycielami kapeli byli ChrisBrown i Peter Charell. W 1997 roku dołączył do nich Simon Ormandy. Jakotrio zespół koncertował na terenie południowej Californi, otwierająckoncerty takich kapel jak Papa Roach, Dredg czy Spike 1000. W czasiemiędzy koncertami a szkołą zespołowi udało sie nagrać pierwsze demo.Kolejny album Amalgamation wydany w 1998 własnym nakładem nie odbił sięwiększym echem. Po ukończeniu szkoły średniej działalność Trapt wisiałana cienkim włosku, powodem była dalsza edukacja członków zespołu. ChrisBrown i Simon Ormandy rozpoczęli naukę w Santa Barbara, natomiast PeterCharell w odległym o kilka godzin jazdy Santa Cruz. Wielki zapałczłonków zespołu nie pozwalał na przerwanie prób i koncertów, co prawdate odbywały się teraz tylko w weekendy, ale zespół szedł do przodu i napoczątku 2000 roku nagrali kolejny materiał nazwany Glimpse, z którymwiązane były wielkie nadzieje na podpisanie kontraktu. Okazało się, żezespół zrobił wielkie wrażenie na gościach z Immortal podczas koncertuTroubadour, niestety pech chciał, że Immortal bardzo szybko wycofał sięz propozycji. Kolejna kłoda pod nogi na szczęście nie zabiła zapałuzespołu. Kolejną ważniejszą decyzją w historii zespołu byłoprzeprowadzenie się wszystkich członków kapeli do Los Angeles iskupieni się tylko na zespole. Do zespołu dołączył Aaron Montgomery,który wniósł bardzo dużo do brzmienia kapeli. W pamiętny dzień 11września 2001 roku zespół po swoim koncercie dostał propozycjekontraktu od Warner Bros. Pod skrzydłami wielkiej wytwórni wszystkoszło już jak po maśle, pierwszy album ukazał sie w połowie przyszłegoroku. Wytwórnia zadbała o wysoko budżetowe klipy promujące nowy album icałą oprawę techniczną przy realizacji debiutanckiego albumu. Oglądającklipy ma się wrażenie, że to kolejna kapela zrobiona i promowana przezwielką wytwórnie, pytanie tylko jak bardzo wytwórnia kontroluje to comuzycy chcą wyrazić w swoich wypocinach. Jest koniec roku 2005 i mamykolejny album, na którym możemy znaleźć materiał, który wydaje siębardziej spójny, bardziej dopracowany technicznie, brzmieniowo istylistycznie w porównaniu z pierwszym albumem. Oczywiście nie mogłozabraknąć kolejnego klipu promującego album.
Chris Brown - wokal
Simon Ormandy - gitara
Peter Charell - bas
Aaron Montgomery - perk
Polecam link http://www.youtube.com /watch?v=jfyPxvdmwv0 (bes spacji)
Trapt ;]
Virgin Snatch
Aktualny skład:
Łukasz "Zielony" Zieliński - śpiew
Grzegorz "Grysik" Bryła - gitara
Jacek Hiro - gitara
Piotr "Anioł" Wącisz - bass
Jacek Sławeński - perkusja
Dyskografia:
Single
2003 Altering Theory
2005 Deprived To Dignity
Albumy
2003 S.U.C.K.
2005 Art Of Lying
2006 In The Name Of The Blood
http://virginsnatch.net/Oficjalna strona
Teledysk Purge My Stain! z nowej płyty...
Więcej nie będe sie rozpisywał na temat tej genialnej kapeli... ich muzyka mówi sama za siebie :).
Soundgarden - gorąco polecam! ;)
SOUNDGARDEN
Został założony w 1984 przez Chrisa Cornella (śpiew) oraz Hiro Yamamoto (gitara basowa), do których w późniejszym czasie dołączył Kim Thayil (gitara), który przeprowadził się do Seattle z Illinois z Hiro Yamamoto oraz Brucem Pavittem. Ten ostatni po przeprowadzce założył wytwórnię płytową Sub Pop. Nazwa zespołu wzięła się od "The Sound Garden", nazwy artystycznej instalacji dźwiękowej w parku Magnussen w Seattle.
Pierwotnie Chris Cornell grał na perkusji i jednocześnie śpiewał, jednak zespół zatrudnił Scotta Sundquista na stanowisko perkusisty, by Cornell mógł się skupić na wokalu. Pierwszymi nagraniami zespołu były dwie piosenki opublikowane na składance wydanej przez CZ Records nazwanej Deep Six, na której znalazły się również kompozycje takich zespołów jak Green River, Skin Yard oraz The Melvins.
W 1986 Scott Sundquist opuścił zespół, a na jego miejsce wszedł Matt Cameron, który wcześniej był perkusistą Skin Yard. Zespół dzięki wytwórni Sub Pop nagrał swoją pierwszą EPkę zatytułowaną Screaming Life, wydaną w 1987. Drugą EPką była płytą zatytułowana Fopp z 1988 roku. Kompilacja obu poprzednio wymienionych płyt została wydana w 1990 pod nazwą Screaming Life/Fopp.
Od początku zespół starał się podpisać z którąś z wytwórni kontrakt, co wreszcie nastąpiło w 1988, kiedy to podpisali kontrakt z SST Records. Wydali wtedy swój debiutancki album Ultramega OK. Za tę płytę Cornell z ekipą dostali nominację do nagrody Grammy. W 1989 Soundgarden wydali swoją drugą płytę Louder Than Love, tym razem pod patronatem A&M Records. Chwilę po opublikowaniu drugiego albumu basista Hiro Yamamoto opuścił zespół, by skończyć szkołę wyższą. Został wkrótce zastąpiony przez Jasona Evermana, będacego wcześniej, krótko, członkiem zespołu Nirvana, który pojawił się na VHS pt. Louder Than Live, jednakże jako basista w zespole na dłużej pozostał w zamian za Jasona Evermana Ben Shepherd.
Z nowym składem w 1991 roku zespół nagrał płytę Badmotorfinger. Soundgarden miał okazję występować u boku Guns N' Roses jako support, prezentując swoja płytę. Później z owej trasy koncertowej został przygotowany film opublikowany na VHS pt. Motorvision.
Zespół pojawił się w "filmie o kulturze grunge" pt. Singles. Ich wkład do filmu to nagranie piosenki Blood Ritual. Piosenka weszła na oficjalny soundtrack z filmu, jak również solowa piosenka Cornella pt. Seasons. W filmie znalazł się też klip z demo wersji piosenki Spoonman, która znalazła się na albumie Superunknown w 1994 roku.
Płyta Superunknown była jak do tej pory największym sukcesem w historii grupy. Piosenką promującą album, a zarazem największym hitem Soundgarden jest utwór Black Hole Sun.
Ostatnim wydanym przez Soundgarden albumem studyjnym jest wydany w 1996 roku album Down On The Upside. Zespół ogłosił zawieszenie działalności w kwietniu 1997. Kilka lat po rozwiązaniu działalności zespół wypuścił składankę zawierającą wszystkie utwory z pierwszych stron singli grupy oraz dodatkowy utwór Bleed Together, nagrany podczas sesji na płytę Down on the Upside. Album został wydany pod nazwą A-Sides. Cornell w międzyczasie nagrał swój solowy album zatytułowany Euphoria Morning. Następnie założył zespół Audioslave, wraz z członkami wtedy już nieistniejącego zespołu Rage Against the Machine. Matt Cameron pomagał zespołowi Pearl Jam przy ich tournee z 1998 - "Yield Tour" - a następnie został stałym członkiem zespołu. Kim Thayil połączył swoje siły z byłym wokalistą Dead Kennedys - Jello Biafrą, basistą Nirvany - Chrisem Novoselicem oraz perkusistą Giną Mainwal na jeden koncert pod nazwą No WTO Combo podczas trwania konferencji WTO w Seattle 1 grudnia 1999. Następnie Thayil współpracował przy nagrywaniu utworów na solową płytę Dave'a Grohla (Probot), która została wydana w 2004.
Albumy:
1988 - Ultramega OK
1989 - Louder Than Love
1990 - Screaming Life/Fopp
1991 - Badmotorfinger
1994 - Superunknown
1996 - Down On The Upside
1997 - A-Sides
Flyleaf
FLYLEAF
zespół grający rock alternatywny. Powstał w Temple w Teksasie. Wcześniej jego członkowie grali
pod nazwami Sporos, The Grove i Passerby. Największą popularność zdobyli jako Passerby, jednak
zostali zmuszeni do zmiany nazwy.Po wizycie u swojej mamy w Arlington, Mosley założyła nowy zespół i
wybrała pozostanie w mieście, zamiast wracać do Missisipi. Ostatecznie jednak przeprowadziła się do Temple
w Teksasie, gdzie poznała perkusistę Jamesa Culpeppera. Następnie przyłączyli się Jared Hartmann i
Sameer Bhattacharya
"Sameer i Jared bardzo eksperymentują z melodią, mamy odmienne potrzeby, ale i
tak jesteśmy wciąż razem. Mamy takie same pasje i serca pełne nadziei i stąd bierze się to piękne uczucie.
To jest magiczne" ? mówi Mosley
Basista Pat Seals dołączył do zespołu w 2002, porzuciwszy poprzednią grupę The Gore.
W przeciągu dwóch lat jako Passerby zespół wydał trzy krótkie płyty i zagrał ponad 100
koncertów w samym Teksasie, promowany przez firmę Runt Entertainment.W 2004 Passerby
wystąpił przed przedstawicielem wytwórni płytowej RCA w Nowym Jorku w nadziei na wyrobienie
sobie marki. RCA nie spodobał się występ, ale prezes innej wytwórni, Octone Records,
który został tam potajemnie zaproszony, był bardzo zainteresowany zespołem. Na zaproszenie
na występ dla Octone czekali kilka dni, koczując w swoim vanie zaparkowanym na postoju dla tirów.
7 stycznia 2004 roku, po występie, na stronie Octone Records ukazała się informacja o nowym zespole.
W marcu Flyleaf wyjechał do Seattle w Waszyngtonie, aby nagrać krótką płytę z Rickiem Parasharem (Pearl Jam).
Potem wyjechali w trasę z Breaking Benjamin, Staind i 3 Doors Down, aby promować swoją płytę.
W 2005 roku zespół nagrał swój pierwszy album z Howardem Bensonem (My Chemical Romance).
Nagrania zostały zakończone 4 października 2005 roku, a płyta wyszła pod tytułem Flyleaf. Pierwszym singlem
była piosenka I'm So Sick. Fully Alive to drugi singel.W 2006 roku zespół przeniósł się do wytwórni J-Records.
12 kwietnia 2006 Flyleaf wystąpił po raz pierwszy na żywo w telewizji na kanale Fouse TV Daily Download.
Wykonał piosenkę I'm so sick, która była na piątym miejscu w stacji i All Around Me. 10 lipca 2006 roku
Flyleaf przedstawił pierwszy raz swoje dwa single.Ich muzyka to mix emocjonalnej muzyki i hard rocka.
Byli na tournee z takimi zespołami jak P.O.D., Seether czy Shinedown. W 2007 roku zespół koncertował
m.in. z Three Days Grace i Unwritten Law.
Wokalistka Lacey Mosley tak wyjaśnia nazwę zespołu: "Słowo flyleaf oznacza pustą kartkę na pierwszej stronie książki.
Jest to kartka przeznaczona na dedykację, miejsce gdzie wpisujemy tekst dla
kogoś komu tę książkę dajemy. Takie też są nasze piosenki ? osobistym przekazem dostarczającym
trochę jasności, zanim cała ta historia się rozpocznie."
Zespół wystąpił do tej pory w Polsce raz jako
support Korna na Torwarze 13 lutego 2008 roku. (!!)
Obecny skład zespołu:
* Lacey Mosley ? wokal
* Sameer Bhattacharya ? gitara elektryczna
* Jared Hartmann ? gitara elektryczna
* James Culpepper ? perkusja
* Pat Seals ? gitara basowa
DYSKOGRAFIA:
-Płyty
* Flyleaf EP ? 4 track (2004)
* Flyleaf EP ? 6 track (2005)
* Flyleaf (2005)
-Single
* Do You Hear What I Hear (2005) ? Digital Exclusive
* I'm So Sick (2006)
* Fully Alive (2006)
* All Around Me (2007)
To blog na którym znajdziecie tłumaczenia piosenek Flyleaf ^^
Late of the Pier
Late of the Pier to czteroosobowy zespół powstały w 2004 roku wCastle Donington w Angli. Obecnie należą do wytwórni Parlophone Records. Do tejpory wydali trzy single, na maj 2008 zapowiedziany jest album.
Ciężko w sumie zdefiniowac co oni grają. Mozna to wrzucic do kategori newrave ale to dośc ogólne określenie. Jak dla mnie pomieszanie indie, post rockai elektroniki. Mieszanka wspaniała. Interesujące brzmienie, nie jest animonotonnie ani nudno. Dla konserwatystów to może I świętokradztwo, dla mniepowiew świeżości :)Szczerze polecam.
Wszystkie uwtowry jakie do tej pory nagrali dostepne są na "Zarcorp demo". ja zdobyłam przez e muła. ;)
Utwory: ( pousuwac spacje :) )
?Bathroom gurgle?:
http://pl. youtube.com/ watch?v= MYuwGGqd0y4?The bears are coming?
http://pl. youtube.com/ watch?v= U0unB04j_lwNIGHT MISTRESS
Trochę historii
Zespół powstał w Skarżysku-Kamiennej w połowie 2003 roku z inicjatywy gitarzystów: Arka Ciesli i Radka Szymczaka.
Pełnypięcioosobowy skład NEMESIS, bo tak brzmiała pierwsza nazwa grupy,uformował się dopiero ponad pół roku pózniej, a tworzyli go:
Arek Ciesla (gitara), Radek Szymczak (gitara), Krzysiek Sokołowski (wokal), Artur Pochwała (bas) i Maciej Szraucner (bębny).
Początkowo panowie grali covery Iron Maiden, Judas Priest, czy Kata z czasem jednak przyszła pora na własne kompozycje.
Zaczęłysie również zmiany personalne. R.Szymczak został zastapiony przez MarkaHerkę, który "zwerbował" kolejnego gitarzystę Piotra Szymkiewicza.Następnie z zespołu odszedł M.Szraucner. Nowym garmanem został MateuszŁukowiec. Wkrótce grupę opuscił P.Szymkiewicz.W lutym 2005 r.
Ciesla, Sokołowski, Herka,Pochwała, Łukowiec rozpoczał rejestrację pierwszej demówki. Nagranieodbyło się w koneckim Digi-art Studio.Na "Dłoni z Podziemi" znajdowałysię 4 polskojęzyczne utwory:
"W Sidłach", "Upadek", "Dłoń z Podziemi" oraz "Bestia Pospiechu".
Płytka została ciepło przyjęta przez fanów heavy metalu a formacja zyskała sobie grono słuchaczy.
Zważywszy na zainteresowanie zespołem, NEMESIS zaczšł pracować nad nowym materiałem.Grupa zmieniła jednak nazwę na
NIGHT MISTRESS
i większosć kawałków pisana była już w języku angielskim. Wreszcie, podkoniec kwietnia 2006r. nadszedł czas na kolejne nagrania (również wKońskich).
"In the land of the Freezing Sun" to 6 kompozycji:
"Wind of the Gods", "Freezing Sun", "Labirynt", "Battlefield of Lies", "Córka Nocy" i "For Her".
Jeszcze przed wydaniem demówki z zespołu odszedł M.Łukowiec. Stan takitrwał przez ponad półtora roku, aż do dnia 14.12.2007 kiedy to po wielurozmowach zespół powrócił do pierwotnego składu... Obecnie rozpoczynajasię przygotowania do zarejestrowania materiału na płytę długograjacą...
Strona zespołu:
http://www. nightmistress.xt.pl/
(bez spacji)
Utwory
http://aeger.wrzuta.pl/ audio/xKD3rFKY4H/ night_mistress _-_w_sidlach
http://hammerofgods. wrzuta.pl/audio/ cNKDmRyYzm/ night_mistress
(bez spacji)
Zdjęcia
AC/DC
Nazwa zespołu
Angus i Malcolm Young twierdzą, że pomysł na nazwę zespołu pojawił się po zobaczeniu akronimu "AC/DC" na tyle maszyny do szycia zakupionej przez ich siostrę, Margaret. "AC/DC" jest oznaczeniem dla "Alternating current/Direct current,"które oznacza, że urządzenie elektryczne może używać obu typów prądu.Bracia czuli, że ta nazwa symbolizuje surową energię zespołu ienergiczne występy, więc nazwa "AC/DC" została przyjęta.
Death (death metal/progressive death metal)
W 1983 roku młody Chuck Schuldiner wraz z przyjaciółmi ze szkoły założył zespól Mantas. Byli to: Rick Rozz oraz Kam Lee (który nie został w zespole zbyt długo). Po wydaniu pierwszej demówki "Death By Metal" zespól rozwiązał się, a muzycy założyli nowy zespól o nazwie Death. W tym czasie wraz z Possessed i Hellhammer stworzył nowy styl w muzyce heavy metalowej, nazwany od nazwy zespołu i tematyki tekstów death metalem. Kolejne taśmy demo: "Reign Of Terror" (1984), "Infernal Death" (1985), "Mutilation" (1986) zapewniły zespołowi pozycje w podziemiu, a umocniło ja pierwsze pełne wydawnictwo - "Scream Bloody Gore". Płyta została nagrana w 1987 roku w składzie: Chuck - gitara, bas, wokal, John Hand - druga gitara, Chris Reifert - perkusja. Teksty napisane były na podstawie ulubionych horrorów Chucka, natomiast dość dwuznaczny tytuł płyty ("Krzycz pieprzona Gore") nawiązywał do historii pewnej pani senator, zony Ala Gore, która była zwolenniczka cenzurowania muzyki, ze Szczególnym uwzględnieniem metalu. Prawdopodobnie to "dzieki" niej na wielu płytach jest widoczny znaczek "Parental Advisory - Explicit Lyrics / Content".
Po wydaniu "Scream...", co charakterystyczne dla tego zespołu, zmienia się skład? W 1988 razem z Rickiem Rozzem grającym na gitarze, Terrym Butlerem na basie i Billem Andrewsem na perkusji (obaj z zespołu Massacre), Chuck nagrywa druga płytę Death - "Leprosy". Płytę cięższa, bardziej zróżnicowaną i lepsza technicznie, uznawana za jedna z najważniejszych w death metalu. Teksty podejmują bardziej poważną tematykę niż na poprzednim wydawnictwie, dotyczą ludzkich uczuć..
W 1990 r., po kolejnym odejściu Rozza, na którego miejsce przyszedł James Murphy, Death nagrywa płyte - "Spiritual Healing".Struktura muzyczna płyty przypomina o rosnących umiejętnościach muzyków, a przede wszystkim Schuldinera, który jest autorem większości (jeśli nie całości) muzyki i tekstów. Również Murphy i jego talent miał na pewno wpływ na muzykę z tej płyty (grał on w takich zespołach jak Obituary, czy Testament). Teksty są bardziej krytyczne, Chuck śpiewa tu m.in. o amerykańskich telewizyjnych kaznodziejach, czy o horrorze dzieci narkomanek, rodzących się z uzależnieniem od kokainy i ze zniszczonym przez narkotyk organizmem.
Niestety, mimo znakomitej formy muzyków doszło do jakiś spięć w zespole, co spowodowało, ze podczas europejskiej trasy zespól opuścił James Murphy, a nawet sam Schuldiner. Podczas pierwszego koncertu Death w Polsce, w Katowickim Spodku, zespól wystąpił z gitarzysta Ripping Corpse Waltem Thrashlerem i technicznym perkusisty Louiem Carrisalezem na wokalu! Na szczęście po powrocie na Floryde Chuck złożył zespól do kupy i napisał, kolejną płytę Death. Nagrany wraz z muzykami Cynic (Paul Masvidal- gitara i Sean Reinert - perkusja) oraz Sadus (Steve DiGiorgio - bass) w 1991 r. album zatytułowany został "Human". Płyta ta była wtedy najcięższym i najbardziej progresywnym dziełem Death. Material, zawierający takie utwory jak Rozpoczynający płytę potężnymi uderzeniami perkusji "Flattering Of Emotions", czy zaskakująco spokojny pierwszy instrumentalny utwór zespołu - "Cosmic Sea" jest bardziej mroczny i zróżnicowany (choć bardzo spójny) niż kiedykolwiek. Do jednego z utworów z "Human" - "Lack Of Comprehension" powstał pierwszy teledysk.
Po europejskiej trasie koncertowej promującej ostatni album, doszło do (której to juz?) zmiany składu. Reinert i Masvidal powrócili do Cynic, a na ich miejsce przyszedł Gene Hoglan, były perkusista Dark Angel i gitarzysta Kinga Diamonda, Andy La Roque. Następnie, ponownie ze Stevem DiGiorgio, powstaje nowa, zaskakująca płyta Death - "Inpidual Thought Patterns"- w stylu death metalowym. Przykładem talentu kompozytorskiego jest akustyczne intro do "Destiny", galopujący rytm tytułowego utworu, czy ciężki riff w "The Philosopher", do którego powstał drugi videoklip w historii zespołu. Nieprzewidywalna, pełena zmian temp, technicznie skomplikowanych riffów, dziwnych zagrań basu i melodyjnych solówek, wyjątkowa płyta.
Nadszedł czas na nowa płytę, lecz zmienił się skład. Pozostali tylko Chuck i Gene, którzy zabrali się do pracy nad kolejnym albumem. Gdy skończyli prace, zatrudnili dwóch lokalnych muzyków i nagrali płytę, która swoja premierę miała 21 marca 1995r. "Symbolic", bo tak się nazywała, była kolejnym krokiem naprzód w karierze Death. Utwory mają jakby więcej przestrzeni, są bardziej zróżnicowane i melodyjne, przez wielu płyta uważana jest za najlepszy album zespołu, choć nie aż tak skomplikowany jak "Inpidual Thought Patterns". Bardzo dobra płyta, ukazuje rozwój Schuldinera również jako autora tekstów, których treść momentami, jak w tytułowym "Symbolic", mocno odbiega od stereotypowych deathowych liryków. Ale Death nie był nigdy stereotypowym zespołem.
Jako ze historia Death jest równocześnie historia Chucka Schuldinera, wspomnę również o jego drugim zespole, w którym pisał on utwory w nieco bardziej klasycznym, progresywno - heavymetalowym stylu. Był to założony w 1996 roku Control Denied, w którym Chuck, poza pisaniem, grał tylko na gitarze. Role wokalisty pełnił Tim Aymara, a poza nim grali jeszcze Richard Christy i Shannon Hamm. Drugi zespól nie przeszkodził Schuldinerowi w nagraniu w 1997 nowej płyty Death - "The Sound Of Perseverance" najbardziej progresywnej i połamanej w historii zespołu. Przyczynili się do tego muzycy z Control Denied, którzy wzięli udział w sesji nagraniowej, jak również to, ze wykorzystano na tej płycie parę utworów przeznaczonych dla tamtego zespołu ("A Moment Of Clarity"). Ciekawostka jest umieszczony na końcu cover Judas Priest, "Painkiller", zaśpiewany przez Chucka pod Roba Halforda (co dało dość ciekawy efekt).
Tu, niestety, zaczyna się ostatni rozdział w historii Death. U Chucka zaczęły się pojawiać niepokojące dolegliwości, takie jak problemy z nerwami, bóle rak. Muzyk początkowo je ignorował, zajęty twórczością artystyczna, nagrał w 1999 pierwsza płytę Control Denied "The Fragile Art Of Egsistence" w tym samym składzie, jedyna zmiana (chyba na lepsze), był Steve DiGiorgio zamiast Clendenina na basie. Wobec nasilających się bólów w szyi, Schuldiner udał się do lekarza. Po badaniach jasna stała się ich przyczyna - u Chucka wykryto guz mózgu. Początkowo terapia przynosiła efekty, jednak okazało się, ze potrzebna będzie operacja. Mimo, ze znalazł się lekarz, który zgodził się operować za darmo, to jednak szpital zażądał chorrendalnej sumy 100 000 dolarów za leczenie. Cóż, Death to jednak nie Metallica i rodzina Schuldinera musiała skądś zdobyć te pieniądze. Na pomoc artyście przyszli najwięksi fani, zakładając na jego rzecz fundusze i przekazując datki. Znajomi muzycy organizowali aukcje i koncerty charytatywne, aż w końcu, mimo ze nie uzbierano całej sumy, szpital zgodził się na operacje, której dokonano 19.01.2000 r. Operacja się udała, Chuck zaczął powracać do zdrowia, rozpoczął nawet prace nad nowym albumem Control Denied, wydany został pierwszy koncertowy album Death "Live In L.A. (Death & Raw)" zawierający material z trasy "The Sound Of Perseverance 1998 America" nagrany 05.XII.98 w słynnym klubie WHISKY A GO-GO w Los Angeles. W maju 2001 stan Chucka się pogorszył, guz zaczął się rozrastać i potrzebna okazała się kolejna kosztowna operacja, w końcu Chuck próbował się leczyć jakimś nowym lekiem, co jednak nic nie dało, w dodatku zapadł na zapalenie płuc, które z trudem udało mu się przezwyciężyć.
Mimo długiej walki o życie, w którą zaangażowali się lekarze, rodzina, fani i przyjaciele Chucka, 13 grudnia 2001 roku o 10 wieczorem (wg. polskiego czasu) zmarł Chuck Schuldiner, wokalista grupy zwanej Śmierć. Makabryczna ironia...
In Memory of Chuck Shuldiner...
Przegląd kapel
Ma to miejsce dopiero za parę miesięcy, ale wolę dać znać już teraz :)
Otóż z tego co się dziś dowiedziałam przegląd kapel odbędzie się w zabrzańskim kinie ROMA 7 czerwca 2008. Godzina jeszcze nie znana, ale dostałam zlecenie od organizatora by to ogłosić światu xD
Dlatego zapraszam wszystkie kapele, które chcą się pokazać światu! xD
Pierwszym etapem będą eliminacje. Drugim etapem bodajże półfinał, i tak dochodzicie do finału.
A nagrodą jest nagranie płyty i wypromowanie zwycięskiego zespołu ^^
Tyle ode mnie :)