Hej, musze napisać opis wschodu słońca z Pana Tadeusza, mam tu fragment który do opisuję, muszę wypisać środki poetyckie.. Na razie mam takie:
epitety: niebo czyste, wiszące morze, rzęsy promienne czy złoty grot.
porównania : podobne do niknących piór Anioła Stróża, jak księżyc wielkie.
ai to dużo dużo za mało, aha i widzicie jakieś metafory??
Już wschodził uroczysty dzień Najświętszej Panny
Kwietnej; pogoda była prześliczna, czas ranny,
Niebo czyste, wokoło ziemi obciągnięte,
Jako morze wiszące, ciche, wklęsło-wgięte;
Kilka gwiazd świeci z głębi, jako perły ze dna
Przez fale; z boku chmurka biała, sama jedna
Podlatuje i skrzydła w błękicie zanurza,
Podobne do niknących piór Anioła Stróża,
Który nocną modlitwą ludzi przytrzymany
Spóźnił się, śpieszy wracać między spółniebiany.
Już ostatnie perły gwiazd zamierzchły i na dnie
Niebios zgasły, i niebo środkiem czoła blednie,
Prawą skronią złożone na wezgłowiu cieni
Jeszcze smagławe, lewą coraz się rumieni;
A dalej okrąg jakby powieka szeroka
Rozsuwa się i w środku widać białek oka,
Widać tęczę, źrenicę - już promień wytrysnął,
Po okrągłych niebiosach wygięty przebłysnął
I w białej chmurce jako złoty grot zawisnął.
Na ten strzał, na dnia hasło, pęk ogniów wylata,
Tysiąc rac krzyżuje się po okręgu świata,
A oko słońca weszło. - Jeszcze nieco senne,
Przymruża się, drżąc wstrząsa swe rzęsy promienne,
Siedmią barw błyszczy razem: szafirowe razem,
Razem krwawi się w rubin i żółknie topazem,
Aż rozlśniło się jako kryształ przezroczyste,
Potem jak brylant światłe, na koniec ogniste,
Jak księżyc wielkie, jako gwiazda migające:
Tak po nieźmiernym niebie szło samotne słońce.
Baardzo proszę o pomoc :( :)
środki poetyckie
uroczysty dzień
Najświętszej Panny
czas ranny
Niebo czyste
morze wiszące, ciche, wklęsło-wgięte;
chmurka biała, sama jedna
niknących piór
Prawą skronią
wezgłowiu cieni
środkiem czoła
powieka szeroka
białek oka
okrągłych niebiosach
białej chmurce
złoty grot
dnia hasło
pęk ogniów
Tysiąc rac
okręgu świata
oko słońca
rzęsy promienne,
Siedmią barw
kryształ przezroczyste
brylant światłe
samotne słońce
nieźmiernym niebie
- epitety... ale moze byc cos zle, bo ja polskiego od gimnazjum nie mialam.
Jako morze wiszące
jakby powieka szeroka
jako złoty grot zawisnął.
jako kryształ przezroczyste,
Jak księżyc wielkie,
jako gwiazda migające:
- porownania (powinny byc dobrze)
Widoczne rymy:
Już wschodził uroczysty dzień Najświętszej Panny
Kwietnej; pogoda była prześliczna, czas ranny
Animizacja/ożywienie:
Razem krwawi się w rubin
Tak po niezmiernym niebie szło samotne słońce.
Metafora:
Tysiąc rac krzyżuje się po okręgu świata
Nie jestem pewna, ale mam nadzieje, że chociaż w pewnym stopniu mogłam pomóc. :)
