To, co w duszy tkwi. strona 1 z 2

Żyjemy w XXI wieku. Wiek ten kojarzy mi się z imprezami, biznesem, technologią, pieniądzem. Czy można wśród tego wyścigu szczurów znaleźć czas na lekturę, wyjście do muzeum czy teatru? Rozwój duchowy jest bardzo ważny w życiu każdego człowieka.

Kocham poezję, często poddaję się refleksjom, czytam - oto mój sposób na takiż rozwój. Dzięki temu czuję się spełniona, chociaż często nazywana jestem staromodną. Bo która dziewczyna pisze, czyta poezję? Często byłam wyśmiewana z tego powodu, ludzie patrzyli na mnie jakbym spadła z kosmosu między innymi dlatego, że zamiast pójść na imprezę, wolę położyć się na łące i wpatrywać w gwiazdy.
''Eh, nawiedzona dziewczyno''.
Moim zdaniem najważniejsze jest co, co drzemie w człowieku - ta cała psychologia, uczucia. Przyjemności cielesne schodzą na drugi plan.

W jaki sposób rozwijasz się duchowo?
Czy czujesz, jakbyś wpadł w wyścig szczurów, pogoń za pieniądzem?
Odnajdujesz czas, by spędzić go rozwijając się duchowo?

taka wrażliwa :)


oczywiście że można.. tyle że ludzie stali się leniwi na "rozkosze duchowe"


czytam książki , czasami poezję
słucham piosenek np. Kaczmarskiego , Grechuty
za młodszych lat malowałem i pisałem wiersze lub opowiadania
Teatry , Opery itp. niestety są dla mnie nieosiągalne by ak sobie wypaść na wieczór
ale lubię załapywać się na wycieczki m.in w te miejsca
po za tym wszelkiego rodzaju festyny i imprezy kulturowe - często z musu ale jednak coś tam w głowie i w duszy zostaję


czyje się jakbym nie należał do dzisiejszych czasów
powinienem być bohaterem romantycznym


tak
jestem teraz typem autsajdera i wolę samotnie niż tłumy "szczurów"

Dlaczego nigdzie takich nie widzę... :-/


U większości bardziej liczy się dobro materialne.


Dlaczego już nie piszesz, nie malujesz?
Ja bardzo lubię filharmonie ;-)


Mam tak samo. Ostatnio miałam nawet kryzys osobowości :-|

nie wiem
może boja się ujawnić by nie być "szykanowaną" przez otoczenie


wieczne pytanie
być czy mieć :)


nie pisze bo ..
nie dokończyłem mojego ostatniego opowiadania
( wśród moich znajomych to był prawdziwy HIT - parodia naszego życia )
bo "zaliczyłem" format i mi się usunęło i tak trochę czyje dyskomfort bo nie lubię czegoś nie kończyć ;/ ( a od nowa też nie chciało mi się pisać bo to wszysko było tak improwizowane i w tym była siła tego )
po za tym miałem kilka innych opowiadań ale założyłem hasła na nie.. i zapomniałem jakie
a malowanie przeobraziło się na chwilę w graffiti i potem wyrosłem chyba z tego


nie powinnaś miec kryzysów z tego powodu
Twoja "inność" czyni sie wyjątkowym wśród ludzi
łatwo może nie jest bo wiem coś o tym ale takich ludzi sie docenia chociaż nie zawsze inni potrafią to okazać ( pomijając "dzieci neo" :D )

To mogło być ciekawe :-)


Rozumiem...
Dlatego lepiej pisać na papierze ;-)


Nie czuję się wyjątkowa. Jakoś nigdy na siebie nie patrzyłam z tej perspektywy. Po prostu ''inna od innych'' ;-)
Niby dobrze się z tym czuję, ale w przyszłości coś czuję, że będzie mi ciężko.

było :)
główny motyw opierał sie na Władcy Pierścieni ale akcja toczyła się w moich okolicach i występowali tylko ludzie z tych okolic do tego wszystkie nazwy i imiona wymyślone.ale tak że każdy wiedział o co i o kogo chodzi
ehh codziennie do mnie pisali czy jest kolejny rozdział :)
szkoda mi tego :(


pierwsza opowiadanie o wyprawie po skarb pisałem w zeszycie..
ale matka mi czytała to - a to mnie wkurzało ;/


nie chodzi mi o to że masz chodzić i mówić dookoła zę jesteś wyjątkowa a wy oddawajcie mi pokłony :)
jesteś wyjątkowa bo istniejesz jako jednostka a nie grupa


mi jest ciężko
ale bywają dni że wiesz że WARTO

To musiało być fajne :-)
Ja w swoim życiu napisałam jedną książkę, tematyka paranormalna. Nawet nazwałam ją ''Monicje'' :-> Tyle że gdzieś się zawieruszyła :-p Później pisałam książkę ''Złodziejka'', potem jeszcze 3 inne, ale bez tytułów'... ale nie mogłam żadnej dokończyć. Jakoś wena mi odchodziła. Ale teraz mam zarys nowej powieści w głowie ;-)


Ciekawe. Niby młody chłopak, a nie chce się chwalić swoją twórczością.
Siostra tylko maltretowała moje wypociny :-p


Zapamiętam to sobie na przyszłość :-)

bo to było dla mnie ..tak by sobie zaspokoić potrzeby duchowe


a myślałaś o tym by to gdzieś pokazać ?
publikację jakaś i może będziesz jak Masłowska :D

No i prawidłowo :-)


Myślałam, ale myślę, że to nie jest aż tak dobre :-p

twórca nie zawsze bywa zadowolony ze swojego działa a innych ono urzeka :)
a Ja bym chciał książkę z autografem i u Wojewódzkiego możesz mnie pozdrowić :D

A mnie wyłącznie z głupimi ludźmi.
Nie żeby wcześniej ludzie byli inni, ale teraz osiągnięto już apogeum głupoty.
Choć czuję, że może być jeszcze gorzej.



A dlaczego niby nie można?
Wszystko zależy od człowieka, wystarczy umieć pogodzić ze sobą różne sfery życiowe.
Jeżeli ktoś tego nie potrafi to jest to wyłącznie jego wina i narzekanie na 'system' świadczy jedynie o jego braku zaradności.



Powiedz to większości populacji, mającej Twoje stwierdzenie w miejscu, gdzie nie dochodzi światło (:



Jak wyżej.

Lubisz czytać poezję, książki i inne takie to dobrze dla Ciebie, ale jaki ma sens narzekanie na otaczającą nas rzeczywistość? Niczego nie zmienisz, ba nikt nawet nie pomyśli o tym, że można żyć inaczej. Istnieją pewne priorytety, na które nie masz żadnego wpływu, a co gorsze sama według nich żyjesz - po prostu kroczysz inną ścieżką, ale cel jest ten sam. Jedni odnajdują siebie podczas spotkań towarzyskich, potocznie zwanych imprezami, inni natomiast wolą spędzać czas z książką na łonie natury - nie ma tych lepszych i gorszych. Ludzie się różnią, cholernie, i niech tak pozostanie. Liczy się jedynie to, czy czerpie się radość z tego co się robi (:

Żyj i pozwól żyć innym - nawet jeżeli uważasz, że droga obrana przez innych ludzi świadczy o ich małostkowości (:

Trochę się to kłóci z moją polityką potępiania irracjonalnego zachowania, ale wolę zajmować się jednostkami, a nie z góry oceniać całą grupę (choć i tak czasem to robię), bo nie ma z tego żadnej zabawy.

uh, nieprawda :)


Zawsze chciałam umieć tworzyć (; . Uwielbiam czytać czyjeś utwory


Czytam, oglądam filmy. Na nic więcej mnie nie stać, ani nie mam czasu.

Nie, jestem za młoda chyba na to. Czuję, że coś takiego jest, ale to wszystko dzieje się poza mną, poza moim zyciem. Nie dopuszczam tego do siebie.

Staram się. Zazwyczaj są to wieczory, godzina przed snem jakieś lektury czy filmu.

Muzyka, literatura, programy popularno-naukowe, sztuka, etc.

trudno mówić o wyścigu szczurów, będąc uzależnionym finansowo od rodziców (w moim przypadku)


mam nadmiar czasu :)

nie boisz się kleszczy ani żmij? :)

Oczywiście - kiedyś chodzenie do pięknych teatrów, pierwszych sal kinowych, ba - do opery - było domeną bogatych salonowców. Dzisiaj praktycznie każdy może wejść do galerii, pójść do teatru czy opery (w Poznaniu przykładowo najtańszy bilet kosztuje 6zł - miejsca nie najlepsze, ale jednak ). Dlatego:

o.


Temu nie przeczę, ale praca i nauka są równie ważne. Sęk w tym, żeby odpowiednio wyważyć sobie te :wartości: . To, że wszystko kręci się wokół pieniądza to naturalna kolej rzeczy, a to, że społeczeństwo dąży do autodestrukcji, to paradoks ewolucji i nie ma co narzekać, że większość ludzi głupieje. Może to jakaś niezdolność posługiwania się informacją i czasem - dla mnie na przykład Internet nie jest źródłem wszelkiego zła i "dzieci neo", głupoty i wszechobecnego chamstwa. Internet da się wykorzystać do osobistego rozwoju, co dla mnie liczy się najbardziej.


Taka co ma bloga na onecie i ma 13 lat i jest dorosła psychicznie


Niestety większość ludzi jest ciekawa jak otchłanie klozetu i tego nic nie zmieni. Im więcej przebywasz w towarzystwie, tym bardziej zatracasz siebie.
Chyba pogodziłam się z tym, że niektórzy są przeznaczeni wyłącznie do przyjemności cielesnych i otaczania się pieniędzmi. Gdyby wszyscy dookoła byli cudowni i wrażliwi, stalibyśmy w miejscu. Są ludzie i taborety i to jest dobry podział.


Nie spotykam się z grupą większą niż 5 osób i jak ognia unikam wszelkich urodzin, imienin, domówek. Ludzie mnie irytują i nudzą.
Mnóstwo czytam, oglądam. Dwa razy do roku teatr i raz opera (jestem zbyt wybredna żeby chodzić częściej). Internet służy mi do szukania informacji, łapię łańcuchy myślowe i mam całe zeszyty zapisane pozycjami do przeczytania, problemów do zanalizowania. Założyłam konta na biblionetce i na filmwebie, lubię katalogować wiedzę i przypominać sobie książki po jakimś czasie.
Wpadam w furię, kiedy mam w szkole pracować grupowo, najczęściej wtedy robię wszystko żeby wytykać innym błędy (a w tym jestem bardzo dobra).
Nie rozwodzę się nad głupotami i sensem istnienia, nad Bogiem. Nie marnuję czasu na demagogię i steki bzdur. Nie oznacza to wcale, że jestem uboga duchowo - brak wiary nie oznacza braku tego, co nazywa się duszą.
Znajomy nazwał mnie "kobietą Faustem", ależ komplement


Nie, nie obchodzi mnie za bardzo to, co dzieje się na zewnątrz. Mam tyle pieniędzy, ile potrzebuję, jeżeli zapragnę więcej, pójdę do pracy. Nie gonię za pieniądzem, gonię za tym, co mogę za niego kupić.


Na książki, filmy i przyjemne dla mnie czynności poświęcam 90% czasu. Absolutnie nie naginam się pod innych.

Na to zawsze jest czas! PRZYNAJMNIEJ godzina dziennie, codziennie! ;))

Konto usunięte: W jaki sposób rozwijasz się duchowo? Czy czujesz, jakbyś wpadł w wyścig szczurów, pogoń za pieniądzem? Odnajdujesz czas, by spędzić go rozwijając się duchowo?

Czytam, muzyka też rozwija, rozmawiam z naprawdę inteligentnymi ludźmi, oglądam filmy te trudne i zastanawiam się co ja bym zrobiła w danej sytuacji.
Wyścig szczurów jest dla mnie tylko tytułem filmu. Mnie osobiście nie dopadł.
Bywa różnie z tymczasem, jeśli tylko można to tak.