Rysunek

Hmmm prace są w kolejności od najnowszej do najstarszej :D
Robione ołówek, farba :)

Seiya Kou :) Podobny ??

malowane cienkopisem :) ale troche zła jakośc .. zdj robione tel .

Z serii marnujmy olowek i kartki ;>

No dobra , mam do was pytanie . Tyle osób tak bardzo lubi rysować mangę , ale czy ktokolwiek wie coś na jej temat ?

Ale najpierw sprostowanie tego co piszecie czyli różnica między Anime a Mangą .
Anime – skrócone angielskie słowo animation oznaczające film animowany.
Manga– komiks, obraz, rysunek, szkic, karykatura. Jest jeszcze Manhwa i Manhua ( czyli Koreańska i Chińska manga ).
Więc przestańcie pisać że rysujecie anime .

No dobra wypisałam listę najbardziej sławnych i dobrych rysowników mangi .

Po jednym dziele na artyste . Fajnie by było zobaczyć ich dzieła , to duża inspiracja ponieważ każdy ma inną kreskę i rysuje inaczej . To nie jest to co każdy musi wiedzieć ale jeśli, ktoś ma ochotę może sobie przeczytać i zobaczyć potem jak oni rysują postacie i się zainspirować :) to zapraszam do czytania .

Tite Kubo-Bleach
Czego by nie mówić, bleachowa kreska jest niezwykle charakterystyczna: szczupłe postacie, kanciaste, świetnie wyrażające emocje twarze, perfekcyjnie nałożone rastry i ekspresyjny sposób cieniowania. Jak na mangę przygodową przystało, całość jest niesamowicie dynamiczna, co doskonale widać podczas pojedynków. Dzięki doskonałym umiejętnościom rysowniczym autora, mimo dużego natężenia ruchu wszystko jest czytelne i zrozumiałe, a czytelnik nie musi się zastanawiać, jaką część ciała akurat widzi. Najsłabiej prezentują się groteskowe projekty hollowów, w założeniu straszne maszkary w białych, mających przypominać czaszkę maskach, często wydają się komiczne lub po prostu tandetne.

Youn In-Wan -Defense Devil
Widać, że rysownik ma dobry warsztat. Pełne szczegółów tła sprawiają, że widoki miejskie naprawdę cieszą oczy. Równie dobrze wypadają przeróżne groteskowo­?makabryczne postaci i miejsca. Poszczególne piekła naprawdę robią wrażenie i szkoda, że gdy bohaterowie wreszcie zawitają do demonicznego świata na dłuższy czas, to czytelnicy muszą obserwować całkiem przeciętne krajobrazy .Przy czym jest jedna rzecz, która naprawdę mnie gryzie, a mianowicie projekty postaci czy może raczej sposób ich rysowania. Brakuje między innymi standaryzacji i na przykład Kucabara(główna postać ) przez jeden rozdział potrafi być rysowany na kilka różnych sposobów, zwłaszcza jego włosy zdają się żyć własnym życiem. Były też drobne problemy z dopasowaniem sposobu odwzorowania postaci do sytuacji.

Masashi Kishimoto-Naruto
Osobiście uważam, że kreska jest świetna. Postacie są bardzo proporcjonalne, nawet te rysowane podczas najróżniejszych wygibasów. Chociaż oczy są uproszczone na modłę japońską, to jednak wolę je od wielkookich postaci żeńskich w większość mang. Co więcej, nawet przy jednakowych uniformach joninów zawsze można się zorientować kto jest kim. Każdy ma od razu widoczny styl ubierania się i poruszania się. Sceny walk są rysowane bardzo przejrzyście, wiadomo kto, kogo i jak uderzył. Podziwiam pana Koshimoto za to, że używa bardzo niewielkich ilości rastra. Raster w dwóch czy trzech odcieniach jest zastosowany tylko tam, gdzie piórko i tusz się nie sprawdzą. Cała reszta rysunków jest wykonywana ręcznie, z dużą dbałością o szczegóły, zarówno przy postaciach, jak i genialnych tłach. Jeśli przyjrzeć się kresce w pierwszym i na przykład dziesiątym tomie, zauważymy, że rysownik ma już duży warsztat i spore doświadczenie, gdyż jego styl nie zmienia się zbyt drastycznie.

Ohba Tsugumi-Death Note
Wizualnie komiks prezentuje się dobrze. Przyjemna kreska cieszy oko, co dodatkowo wspomaga spora szczegółowość, z jaką Obata przedstawia czytelnikowi świat stworzony przez ?bę. Dopracowane są wszystkie elementy, zarówno twarze postaci, jak i poszczególne plany. Twórcy unikają używania typowych dla mang „rozluźniaczy” jak chibi czy super­?deformed, decydując się najwyżej na jakąś zabawną minę Ryuka bądź L­?a, co podkreśla poważny charakter Death Note.
Katsura Hoshino-D.Gray-man
Tu można pisać i pisać bowiem autorka tej mangi zmieniła swoją kreskę o 360 stopni . Gdy zobaczyć postać główną z pierwszego tomu a ostatniego jestem pewna że nie wiedzielibyście która to postać ^^ serio .. I grafika dochodzi w końcu do poziomu, który z czystym sumieniem mogę nazwać dobrym.
Zabawnie wypada porównanie dizajnu bohaterów z ich rolą w fabule – im bliżej funkcji walczącego nastolatka, tym kreska bardziej shounenowa – rozczochrany włos, oczy na pół twarzy, itd.

Amano Akira-Kateky? Hitman Reborn!
Kreska jednym przypadnie do gustu, innym nie, ale nie ma przecież stylu, który spodoba się każdemu bez wyjątku. Tła, zależnie od sytuacji, są na przemian oszczędne i dopracowane do najmniejszych szczegółów. Autorka bardzo ładnie radzi sobie z rysowaniem ciał postaci, natomiast ich twarze zmieniają się z czasem. Polecam porównać wygląd bohaterów w tomie pierwszym i ostatnim wydanym .W najnowszych rozdziałach postacie wyglądają już naprawdę świetnie, a niektóre kolorowe ilustracje wręcz zapierają dech. Ponadto pani Akira Amano ma w zwyczaju przebierać swoich bohaterów i zaopatrzyła ich w porządny wybór odzieży, co nie zdarza się często w mangach shounen.

Eiichiro Oda-One Piece
Kreska jest… specyficzna. Problemem bynajmniej nie są braki w warsztacie, ponieważ te od początku stanowią problem raczej marginalny. Największe zastrzeżenia mam do drobnych usterek anatomicznych. Można między innymi zauważyć, że – jak wielu rysowników przed nim – autor początkowo rysował nieco zbyt duże ręce u postaci. Przy czym wymieniony przeze mnie brak wiele osób uzna zapewne za czubek góry lodowej. Styl pana Ody, mimo licznych zalet, ciężko z czystym sumieniem nazwać „ładnym” – pełno w nim elementów karykaturalnych, bohaterowie bywają brzydcy i grubi, a w dodatku kaszlą, pocą się, bywają wybrudzeni, a jak płaczą, to cieknie im z nosa. Wspomniałam o okamach? Z tego powodu osoby przyzwyczajone do wypięknionej kreski mogą przeżyć lekki szok przy pierwszym zetknięciu z One Piece. Może lepiej przejdźmy do pozytywnych aspektów grafiki. Stworzenie różnorodnych projektów postaci dla bohaterów, których liczy się już w dziesiątkach, to chyba jedno z największych osiągnięć pana Ody. Kolejną zaletą są świetnie skonstruowane sceny walki – nie dość, że często bardziej niż siły wymagają od bohaterów pomysłowości, to na dodatek są widowiskowe i dobrze narysowane. Tła robią wspaniałe wrażenie, pojawiają się nadspodziewanie często i zawierają wiele detali.

Wspomagałam się w durzej mieże stroną http://tanuki.pl/ ..polecam ją bardzo , dobre recenzje i anime i mangi .

Taakk, to dwaj mężczyźni. Tylko z szacunkiem proszę! :)

Jakoś mi się zachciało rysować dzisiaj takie cos:

pierwszy raz ołówkami ,proszę o fachowe komentarze,może są wady których nie widzę:)

Coś po długiej przerwie od rysowania.

Dziadek ołówkiem...
Ptaszek... łoh... wszystko co miałam pod ręką... kredki, zaschnięta akwarela (bez wody pod ręką) ołówki... x333