Witam

Pewnego dnia tak bez przyczyny wstała rano skoro świt ,spojrzała w okno ,padał deszcz ,smutek w jej oczach jak ta pogoda .Posępna mina i zimne dłonie ,a on stał za nią tuląc ją ciałem swym ,spoglądał w jej szare oczy i wiedział że coś martwi ją , za dłoń ją chwycił tak bez słowa .Wybiegli z domu ile tchu ,deszcz moczył ich ciała , a oni tak w kropli rytm tańczyli jak szaleni ,włosy jej zmoczone jak od kropli łez unosiły się i tak przez pewien czas żyli w innym świecie pozbawionym zła,cierpienia,samotności ,ostatnie krople ,za chmur wyłania się smutek i gniew .Przestał padać deszcz .Powróciła szarość dnia ,oni smutni do domu udają się by w oknie wyczekiwać kiedy spadnie deszcz by móc znów przekonać się że warto żyć ,chociarz dla tych kilku uniesień i szaleńczych chwil .