Zdolność skupiająca

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Zdolność skupiająca, zdolność zbierająca, moc optyczna – wielkość definiowana dla pojedynczych soczewek i dla układów optycznych oznaczająca odwrotność ogniskowej danej soczewki lub układu optycznego.

gdzie:

– zdolność skupiająca,
– ogniskowa (wyrażona w metrach).

Domyślnie wzór ten stosuje się dla powietrza. Jeżeli dana soczewka znajduje się w ośrodku materialnym, którego współczynnik załamania wynosi to zdolność skupiającą wyraża wzór

gdzie jest ogniskową układu w tym ośrodku. Zatem zastosowanie cieczy immersyjnej w mikroskopie zwiększa zdolność skupiającą obiektywu.

Dodatnia zdolność zbierająca oznacza soczewkę lub układ optyczny skupiający, a ujemna – soczewkę lub układ rozpraszający. Zerowa zdolność zbierająca oznacza brak zmiany kierunku promieni po przejściu przez soczewkę (obie powierzchnie robocze są płaskie i równoległe do siebie – może wystąpić najwyżej przesunięcie równoległe, gdy kąt padania promieni będzie różny od zera).

Zdolność zbierającą mierzy się w dioptriach, których wymiarem jest odwrotność metra.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • I.W. Sawieliew: Wykłady z fizyki 2. Wyd. 2. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 411–412. ISBN 83-01-11605-6.
  • Jurgen R. Meyer-Arendt: Wstęp do optyki. Wyd. 1. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1977, s. 43.
  • dioptria, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2008-11-14].