CDMA2000

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

CDMA2000 − jest hybrydą 2.5G / 3G, odmiana systemu CDMA, zgłoszonego przez amerykański komitet standaryzacyjny T1P1, a rozwijany przez organizację 3GPP2 (3rd Generation Partnership Project 2). System ten może pracować w bardzo szerokim zakresie częstotliwości, korzysta on zarówno z pasm dotychczas wykorzystywanych przez systemy komórkowe (450, 800, 1700, 1900 MHz) jak również z częstotliwości przeznaczonych dla systemów trzeciej generacji.

System CDMA2000 jest systemem synchronicznym, synchronizowanym z czasem UTC. Do synchronizacji najczęściej wykorzystuje satelitarny system GPS. Synchronizacja sygnałów emitowanych przez wszystkie stacje bazowe ułatwia realizację procedur systemowych: przenoszenia połączeń, wyznaczania lokalizacji terminali.

W systemie tym zdefiniowano kilka rozmiarów ramek:

  • ramka podstawowa o długości 20 ms
  • ramka o długości 5 ms, służy do transmisji sygnalizacji systemowych,
  • ramki o długości 40 i 80 ms przeznaczone są do transmisji danych użytkownika.

W systemie CDMA2000 stosowana jest regulacja mocy nadajników stacji ruchomych i bazowych w pętlach: zamkniętej i otwartej, częstość transmisji regulacji wynosi 800 razy na sekundę. W systemie tym nie zdefiniowano kanałów transportowych, a ich rolę przejęły kanały logiczne.

Pierwsza faza CDMA2000 została oznaczona symbolem CDMA2000 1x jest rozszerzeniem istniejącego standardu IS-95B i pozwala ona na podwojenie pojemności systemu a także zwiększenie szybkości danych do 614 kbit/s. System CDMA2000 1xEV to druga faza i jest dalszym wzbogaceniem CDMA2000 1x. System ten ma technologię szybkiej transmisji danych HDR (High Data Rate) pozwala na transmisje do 2,4 Mbit/s. System CDMA2000 3x to ostateczny etap systemu CDMA2000.

System CDMA2000 został zaprojektowany dla następujących środowisk:

  • megakomórki w środowisku zewnętrznym − promień komórki większy od 35 km,
  • makrokomórki w środowisku zewnętrznym − promień komórki od 1 km do 35 km,
  • mikrokomórki w środowisku zewnętrznym i wewnątrz pomieszczeń − promień komórki do 1 km,
  • pikokomórki w środowisku zewnętrznym i wewnątrz pomieszczeń − promień komórki do 50 m,
  • bezprzewodowych pętlach abonenckich.


Podstawowe parametry systemu CDMA2000

Parametry CDMA2000 1x CDMA2000 3x
szerokość pasma kanału 1,25 MHz 3 × 1,25 MHz
kanał radiowy „w dół” (DL) rozproszenie bezpośrednie ciągiem pseudolosowym (DS) kilka nośnych, DS na każdej z nich
kanał radiowy „w górę” (UL) rozproszenie bezpośrednie ciągiem pseudolosowym (DS) rozproszenie bezpośrednie ciągiem pseudolosowym (DS)
szybkość chipów 1,2288 (DL)

1,2288 (UL)

1,2288 Mchip/s/nośną (DL)

3,6864 Mchip/s (UL)

długość ramki 20 ms, opcja 5 ms dla pakietów sygnalizacyjnych
taktowanie synchroniczne uzyskane z systemu GPS
kodowanie kanałowe kodowanie splotowe, turbokodowanie lub brak
modulacja QPSK
detekcja UL: koherentna, sekwencja pilota multipleksowana z bitami sterowania mocą

DL: koherentna, wspólny kanał pilota i kanał pilota pomocniczego

wspólczynniki rozproszenia 4÷256
rozproszenie w łączu „w dół” sekwencja Walsha o zmiennej długości, m-ciąg o długości
rozproszenie łącza „w górę” sekwencja Walsha o zmiennej długości kod przydziału kanału, m-ciąg o długości
przenoszenie połączenia miękkie oraz pomiędzy częstotliwościami
sterowanie mocą pętla otwarta i szybka pętla zamknięta (800 Hz)

Wersje systemu[edytuj | edytuj kod]

System CDMA2000 został opracowany w kilku wersjach:

  • CDMA2000-1X
  • CDMA2000-1xEV-DO
  • CDMA2000-1xEV-DV
  • CDMA2000-3X

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • J.Kołakowski, J.Cichocki, UMTS Systemy Telefonii Trzeciej Generacji, Warszawa, Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 2003 ISBN 83-206-1507-0.