Azymut

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mierzenie azymutu

Azymut (ar. as-sumūt, as-simūt(lm), od samt – prosta droga, kierunek, cel)[1]kąt zawarty między północną częścią południka odniesienia a danym kierunkiem poziomym. Wartość azymutu liczy się zgodnie z ruchem wskazówek zegara i wyraża w mierze kątowej, najczęściej w stopniach. Azymut może służyć do orientacji w terenie i do orientowania pomiarów geodezyjnych.

W zależności od przyjętego południka odniesienia wyróżnia się:

Różnicę między azymutem geograficznym a azymutem magnetycznym (czyli azymut geograficzny kierunku północy magnetycznej) nazywa się deklinacją magnetyczną albo zboczeniem magnetycznym. Różnica między azymutem geograficznym a azymutem kartograficznym to zbieżność południków.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Słownik wyrazów obcych, PWN Warszawa 1991, s. 90, ISBN 83-01-08730-7