Artykuły henrykowskie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Artykuły henrykowskie
Articuli Henriciani
Data wydania

1573

Przedmiot regulacji

stosunki między sejmem walnym a królami Rzeczypospolitej Obojga Narodów

Status

uchylony

Utrata mocy obowiązującej z dniem

24 października 1795

Zastrzeżenia dotyczące pojęć prawnych

Artykuły henrykowskie (łac. Articuli Henriciani) – polsko-litewskie akty prawne sformułowane w czasie bezkrólewia po śmierci Zygmunta II Augusta, spisane na sejmie elekcyjnym 1573 roku, którego głównym zadaniem było wybranie monarchy.

Znaczenie[edytuj | edytuj kod]

Były prawami niezmiennymi, zawierającymi najważniejsze uregulowania dotyczące sprawowania władzy w państwie oraz określały stosunki między sejmem walnym a monarchą. Był to zbiór przepisów prawnych, których przestrzegać musiał każdy król Rzeczypospolitej (będący równocześnie Wielkim Księciem Litwy) wybrany w drodze wolnej elekcji. Poprzez podpisanie tych artykułów król uzależniał się od szlachty. Wraz z pacta conventa stanowiły podstawę ustroju Rzeczypospolitej w dobie wolnych elekcji. Nazwa pochodzi od imienia pierwszego władcy, który musiał ten dokument podpisać, by wstąpić na tron – Henryka Walezego[1].

Treść[edytuj | edytuj kod]

Henryk Walezy

Artykuły:

  • gwarantowały szlachcie zachowanie przywilejów;
  • określały zasady ustroju i prawa Rzeczypospolitej;
  • nakazywały królowi zwoływanie sejmu walnego co dwa lata na okres 6 tygodni, a w razie nagłej potrzeby sejm nadzwyczajny;
  • zobowiązywały króla, aby na stałe miał przy swoim boku radę doradczą złożoną z szesnastu senatorów (tzw. senatorów rezydentów) składających sprawozdanie na sejmie;
  • nie pozwalały na używanie tytułu dziedzicznego; król miał być wybierany tylko poprzez wolną elekcję;
  • politykę wewnętrzną i zagraniczną oraz wypowiedzenie wojny poddawały kontroli sejmu;
  • zabraniały królowi podejmowania istotnych decyzji politycznych bez zgody senatorów przebywających na dworze królewskim;
  • narzucały zależność monarchy od praw Rzeczypospolitej, czyli od woli szlachty;
  • obywatele mieli prawo do wolności wyznania (przysięga na przestrzeganie postanowień konfederacji warszawskiej), zobowiązano króla do zachowania pokoju między różnowiercami;
  • w ostatnim artykule zezwalały na wypowiedzenie królowi posłuszeństwa (rokosz), w wypadku złamania przez niego przyjętych zobowiązań.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Literae confirmationis articulorum Henrico Regi antea oblatorum (Volumina Legum II s. 150–153).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]